نویسنده: رینهارد دابلیو. وولف[۱]
منبع: مجله فیلم کوتاه shortfilm.de
ترجمه: فرزانه قائمی زاده
بخش دوم این مقاله را می‌توانید اینجا با عنوان: «آسیب‌شناسی جشنوارههای نوظهور فیلم کوتاه: فیلم خود را برای چه نوع جشنواره‌هایی نباید ارسال کنید» بخوانید.
مقدمه مترجم
هر دستآورد علمی، صنعتی و یا هنری برای کسب اعتبار و درآمدزایی نیاز دارد تا در رویدادهای عمومی مورد پذیرش و ارزشگذاری قرار گیرد. اما سوال اینجاست که اصولا چه رویدادی و در چه سطحی برای ارائه اثر باید انتخاب شود. در مباحث علمی، شاخه‌ای وجود دارد به نام علم سنجی که کارش تدوین روش‌های ارزشگذاری مجلات علمی است (مثلا با استفاده از فاکتور تعداد ارجاعات به مقاله (ضریب تاثیر[۲])). پلت فرم‌های ثبت مقالات علمی (مانند ScienceDirect و یا Springer) هنگام معرفی یک مجله ضریب تاثیر آن را نیز ذکر می‌کنند، هرچه این عدد بالاتر باشد یعنی اعتبار آن مجله بیشتر است. بنابراین اگر نویسنده‌ای در مجله‌ای پولی و بدون اعتبار مقاله‌اش را چاپ کند، دانشگاه‌ها یا سایر موسسات که قرار است رزومه نویسنده را بررسی کنند به راحتی متوجه خواهند شد.
اما در مورد جشنوارههای فیلم این قضیه کمی متفاوت است، چرا که مدت زمان زیادی از ایجاد پلت فرم‌های ثبت‌نام فیلم‌ها (مانند Filmfreeway) نمی‌گذرد و جشنوارههای بی‌اعتبار فقط چند سالی است که رشد خود را آغاز کرده‌اند. از این رو پلت فرم‌های ثبت‌نام هنوز ساز و کاری برای ارزشگذاری کیفیت جشنواره‌ها ندارند. فاکتورهایی مانند بالا بودن تعداد سال برگزاری، اکران عمومی فیلم‌ها، داشتن یا نداشتن هیات انتخاب ثابت، تایید یا عدم تایید توسط آکادمی اسکار، بفتا و… فعلا از فاکتورهای اعتبار سنجی هستند که معمولا فقط باتجربه‌های این صنعت از آن آگاه هستند.
در مجموعه مقالات پیش رو نویسنده تلاش دارد تا به معرفی ساز و کار برگزاری جشنوارههای نامعتبر بپردازد. مقاله نوعی افشاگری نیز محسوب می‌شود، چرا که با ذکر اسم جشنواره‌ها و همچنین اشخاص حقیقی همراه است. اطلاعات وبلاگ و صفحه فیس بوک جشنواره‌ها و اشخاص با ارائه لینک در متن مقاله توسط نویسنده گزارش شده است. مترجم تمامی لینک‌ها را بررسی کرده و اگر لینک ارائه شده در متن اصلی در دسترس نبوده و یا لینکی تغییر کرده در پاورقی به آن اشاره کرده است. این مقاله ترجمهای است از مقاله‌ای با عنوان اصلی «لوگوی جشنواره یا کاغذ چاپ اسکناس ــ کسب درآمد از فیلم کوتاه در صحنه پر زرق و برق جشنواره‌ها[۳]» که توسط رینهارد دابلیو. وولف در تاریخ ۱۱ دسامبر ۲۰۱۷ به نگارش درآمده است.
خواندن این مقاله نه فقط به فیلم‌سازان و پخش‌کننده‌ها بلکه به گردانندگان مدارس سینمایی و نهاد‌های خصوصی و دولتی که کار بررسی رزومه افراد و اختصاص بودجه برای طرح‌ها را انجام می‌دهند و نیز روزنامه‌نگاران و رسانه‌های فعال در حوزه سینما و فیلم کوتاه توصیه می‌شود. همچنین اطلاعاتی از این دست به همراه اطلاعاتی درباره نحوه شرکت در جشنوارههای فیلم (از لباس پوشیدن گرفته، تا چگونگی کسب اطلاعات درباره افراد قبل از حضور در جشنواره تا نحوه شرکت در بخش بازار جشنواره‌ها) می‌تواند در بخش آموزش مدارس سینمایی مورد استفاده قرار گیرد. پایان
لوگوی جشنواره یا کاغذ چاپ اسکناس ــ کسب درآمد از فیلم کوتاه در صحنه پر زرق و برق جشنواره‌ها
چند سال پیش احتمال جعلی بودن یک جشنواره فیلم را گزارش کردم. آن جشنواره هرگز برگزار نشد و در نهایت نیز برگزار کننده ناشناسش، تمام پول ثبت‌نام فیلم‌سازان را به جیب زد. در آن زمان ماجراهایی از این دست، کلاهبرداری‌هایی جزئی بود که ممکن بود در هر تجارتی اتفاق بیافتد و خیلی نگران کننده نبود. اما امروز، وقتی نگاهی به صف طولانی اخبار فراخوان‌ها و برگزاری جشنواره‌ها می‌اندازیم، به نظر می‌رسد که تعداد این جشنوارههای جعلی به طور چشمگیری در حال افزایش است.
جشنواره‌هایی که حداقل یک جنبه‌ی آن‌ها لنگ می‌زند و اهداف آن‌ها با اهداف و اصول برگزاری یک جشنواره معتبر تطابق ندارند. نتایج تحقیقات من نشان می‌دهد که امروزه صدها جشنواره جعلی با اهداف نامشخص در پلتفرم‌های ثبت‌نام پیدا می‌شوند که همگی تحت نام یک شرکت مشخص ثبت شده‌اند و یا اینکه به نحوی با هم ارتباط دارند. از آنجایی که اطلاعات موجود درباره آن‌ها به واسطه اینترنتی بودنشان، سطحی و ناقص است، من تصمیم گرفتم تا در اینجا به طور ویژه روی چند جشنواره خاص تمرکز کنم. نخست به بررسی یک مجموعه‌ی فعال بین‌المللی می‌پردازم تا درک درستی از ساز و کار پشت پرده چنین تجارت‌هایی به دست آید.
نسل اولِ جشنوارههای پولی فاقد اعتبار (فراخوان، دریافت پول ثبت‌نام، ارسال ایمیل حاویی گواهی حضور در جشنواره و یک بن خرید تندیس کریستالی به فیلم‌ساز)
اولین تماس: آلاسکا
چند سال پیش، برای اولین بار رویدادی را گزارش کردم که خبر آن را استیو آفخیت[۴] (پروفسور بازنشسته دانشگاه آلاسکا) در سال ۲۰۱۰ در وبلاگ خود با نام “whatdoino” قرار داده بود: «جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه آلاسکا» با چشم اندازی فوق العاده از کوه‌های پوشیده از برف و لوگویی با تصویر یک خرس قطبی، فراخوانی را برای ارسال فیلم با هزینه ثبت‌نام ۳۰ تا ۵۵ دلار منتشر کرده است.
در حقیقت، این جشنواره هرگز برگزار نشد و آدرس دبیرخانه آن فقط یک صندوق پستی در «آنچور[۵]» بود (با جشنواره معتبر بین‌المللی فیلم آنچور اشتباه گرفته نشود). به ۶۵ نفر برگزیده‌ی جشنواره، یک گواهی حضور در جشنواره و یک بن خرید تندیس کریستالی، از طریق ایمیل ارسال شد. (نگاه کنید به: whatdoino-steve.blogspot)
من به طور اتفاقی متوجه شدم که همان برگزار کننده ناشناس، جشنوارههای دیگری را نیز به همین شیوه‌ی جاعلانه، برگزار می‌کند. در انتهای صفحه اصلی وب‌سایت جشنواره آلاسکا، در قسمت جزئیات کپی رایت، به اشتباه نام جشنواره دیگری و به صورت «جشنواره فیلم لاهویا [۶]۲۰۰۶» ذکر شده بود[۷]. یک اشتباه فنی توسط طراح وب‌سایت جشنواره که در تمام قسمت‌های دیگر وب‌سایت نیز تکرار شده بود. اشتباه نوشتاری دیگری در وب‌سایت جشنواره لاهویا وجود داشت. متنی در پایین صفحه با عنوان «درباره جشنواره فیلم لاهویا وجود داشت که با این کلمات آغاز می‌شد: «جشنواره بین‌المللی فیلم آمستردام مشهور است به خاطر…».
در آن زمان تصور می‌کردم که این اشتباهات نوشتاری موجود در سایت جشنواره‌ها، فقط یک سهل انگاری بوده است. اما امروز، با مطالعه بر روی پلتفرم‌های ارسال فیلم و وب‌سایت‌های جشنواره‌ها، می‌دانم که تعداد زیادی از این جشنوارههای زنجیره‌ای وجود دارد که معمولا فراخوان آن‌ها شامل تصاویری از مناظر زیبا یا ساختمان‌های معروف دنیا (برج ایفل، دروازه براندنبورگ، تاور بریج و…)، فهرست بلند بالایی از انواع جوایز، تمدید‌های مکرر چندماهه برای ثبت‌نام، هزینه‌های بالای ثبت‌نام و البته «بدون هیچ جایزه نقدی» است. هیچ اطلاعاتی در مورد برگزارکنندگان جشنواره، هیات انتخاب یا اعضای هیات داوری نیز ارائه نمی‌شود. شباهت‌های فراوان موجود بین چندین جشنواره اینترنتی، نشان می‌دهد که افرادی وجود دارند که به صورت انفرادی، بیش از یک جشنواره را به صورت زنجیره‌ای برگزار می‌کنند. احتمالا این گروه ثابت برگزارکنندگان از سال‌ها قبل به همین شیوه در حال کلاهبرداری هستند. به طور مثال، در وب‌سایت “Filmfreeway” در قسمت جوایز فیلم کالیفرنیا[۸] با مسئاله عجیبی روبه‌رو شدم. تصویر پوستر جشنواره موقع سیو با نام “lajolla_filmakers.jpg” ذخیره می‌شود، دقیقا مانند وب‌سایت جشنواره فیلم لاهویا که بیش از ده سال است که غیرفعال شده است. برگزارکنندگان این نوع جشتواره‌ها قبلا بسیار محتاط عمل می‌کردند، اما امروزه، برخلاف ده سال پیش، صراحتا اعلام می‌کنند که «فیلم‌ها برای عموم نمایش داده نمی‌شود».
نسل جدید جشنوارههای بدون اعتبار (فراخوان، دریافت پول ( ثبت‌نام، اسکان، شام پایانی و جایزه)، برگزاری مهمانی شام و اهدای جوایز در یک هتل)
وقتی در پلت فرم‌های ثبت‌نام جشنواره‌ها جست‌وجو می‌کردم، متوجه یک نوع جدید و متفاوتی از جشنواره شدم که مانند یک آتش سوزی مهار نشدنی در جهان در حال پخش است:
فراخوان جشنواره‌هایی بدون اکران فیلم، اما با یک مهمانی شام و اهدای جوایز در پایان آن‌ها!
سایت Filmfreeway گزینه‌ای را نیز برای جستجوی ویژه این نوع «جشنواره‌ها» با فیلتر «جشنواره‌ها/مراسم اهدای جوایز[۹] آنلاین[۱۰]» در سایت خود ایجاد کرده است. آخرین باری که از سایت بازدید کردم، تعداد ۱۲۱۲ لینک دسترسی شامل بسیاری از نام‌های قدیمی مشکوک پیدا کردم. حتی اگر تمام لینک‌های ورودی که پیدا کردم صرفاً به مراسم اهدای جوایز مربوط نباشند، تعداد آن‌ها به طور حیرت آوری بالا است، به خصوص اگر به این نکته توجه کنیم که در حال حاضر، تعداد کل جشنوارههای ثبت شده در Withoutabox برابر ۱۳۸۰ جشنواره است.
بیشتر این جشنوارههای بین‌المللی توسط یک برگزار کننده و طبق یک الگوی واحد، در شهرهای مختلف اروپا برگزار می‌شوند. این جشنواره‌ها دارای برنامه‌اجرایی غیرمعمول هستند. مثلا به جای سینماها در هتل‌ها برگزار می‌شوند و با یک مهمانی شام اختتامیه برای اهدای جوایز پایان می‌یابند. برخی از معروف‌ترین این جشنواره‌ها در ادامه معرفی می‌شوند.
از مادرید تا برلین
در ماه سپتامبر، در وبلاگ اسماعیل مارتین[۱۱] به سرنخی رسیدم که در نهایت به آلمان منتهی شد. اسماعیل رویداد مادرید در فیلم کوتاه[۱۲] را سازماندهی می‌کند و یک پخش‌کننده فیلم کوتاه در مادرید است. در بخش جنبی «جشنواره بین‌المللی فیلم مادرید[۱۳]»، او مقاله‌ای درباره «جشنوارههای جعلی[۱۴]» نوشت که علاوه بر مادرید، در لندن، آمستردام، نیس، میلان و برلین نیز برگزار می‌شود. برگزار کننده این رویدادها شرکتی به نام filmfestinternational است. (https://www.filmfestinternational.com/)
نخستین جشنواره جعلی از این دست در جولای سال ۲۰۱۷ در نووتل سنتر شهر مادرید[۱۵] برگزار شد. در وب‌سایت جشنواره، مکان اکران فیلم‌ها در اتاق‌های هتل بین ساعات ۱۰ تا ۱۳ ذکر شده بود. در جدول زمان‌بندی نیز فقط نام فیلم‌ها و زمان اکران آن‌ها آورده شده بود. اسماعیل مارتین، شخصا با مسئولان هتل تماس می‌گیرد و متوجه می‌شود که در تاریخ ذکر شده، هیچ فیلمی در هتل اکران نمی‌شود و به جای آن فقط یک مراسم اهدای جوایز برگزار می‌شود. من این گزارش از اسماعیل درباره جشنواره‌ها و برگزار کنندگان آن‌ها را دنبال کردم و متوجه تعداد بیشتری از آن‌ها شدم که در سایر شهرهای اروپایی برگزار می‌شد. تعداد نام‌ها و جشنوارههای جدید و ناآشنا آنقدر زیاد بود که تصور میکردی این رویدادها نه در جهان خودمان که در یک جهان موازی دیگر اتفاق افتاده است.
شهر بعدی برلین بود. جشنواره‌ای با عنوان «جشنواره بین‌المللی فیلم‌سازان سینمای جهان[۱۶]» از ۳۰ سپتامبر تا ۷ اکتبر با استفاده از همین شیوه برگزار شد. محل برگزاری جشنواره، هتل مسافرخانه‌ی تعطیلات در منطقه زیمنساشت[۱۷] در برلین غربی بود. این منطقه نزدیک فرودگاه تگل[۱۸] است و از مرکز شهر بسیار فاصله دارد. و درست مانند جشنواره مادرید، اکران فیلمهای بخش مسابقه در سالن‌های کنفرانس هتل اعلام شد. (توجه: در اکتبر سال ۲۰۱۷ که من تحقیق خود را در این باره انجام می‌دادم، قسمت‌هایی از وب‌سایت جشنواره برلین به دلیل راه اندازی مجدد از دسترس خارج شد و یا کار خود را متوقف کرد. بنابراین، لینک‌های ارائه شده بسته به شرایط، ممکن است به متن اشاره شده در بالا هدایت نکند.). من هرگز متوجه نشدم که آیا اکران اعلام شده در برلین اتفاق افتاده است یا خیر. در عکس‌های منتشر شده از این رویداد در صفحه رسمی فیس بوک جشنواره، فقط پرتوهای کوچک ویدئو پروژکتور روی دیوار افتاده و پرده نمایش در اتاق‌های تاریک و مناسب اکران قرار ندارد. و تعداد کمی از افراد در آنجا حضور دارند که احتمالاً فیلم‌سازان برنده جایزه هستند.
اما برای همین رویداد کوچک هم ــ دقیقاً مانند مادرید ــ مراسم اهدای جوایز یک مراسم پر زرق و برق است که همه در لباس‌های رسمی شام هستند، گویی که در مراسم اهدای جوایز اسکار شرکت کرده‌اند. تصاویر در فیس بوک، در وب‌سایت جشنواره و در Filmfeway برندگانی خوشحال را از سراسر جهان نشان می‌دهد. که همیشه روی یک فرش قرمز در مقابل یک دیوارعکس ثابت و همیشگی ایستاده و تندیس‌هایشان را همچون غنائم جنگی نشان می‌دهند. اما فقط مجموعه تصاویر موجود در فیس بوک می‌تواند شرایط واقعی جشن را نشان دهد. به لینک‌های زیر[۱۹] نگاهی بیاندازید:
http://filmmakerfestivalberlin.com/, Nice?
https://www.facebook.com/FilmFestInt/ Berlin?
صفحه جدید وب‌سایت جشنواره برلین، برندگان جایزه در جشنواره نیس را نشان می‌دهد که می‌تواند ارتباط این جشنوارههای زنجیره‌ای را نشان دهد. در یک پست فیس بوکی از ۷ اکتبر (https://www.facebook.com/FilmFestInt/posts/1602304703160552)، جوایزی دیده می‌شود که بر روی یک میز قرار گرفته‌اند ــ در ۴ ردیف که شامل ۱۵ مجسمه است. یک پست اجتماعی متعهدانه الهام بخش از سمت یک فیلم‌ساز جویای نام! ــ یک روز قبل از مراسم اهدای جوایز در برلین، یک کاربر فیس بوک با افتخار اعلام کرد که فیلم‌سازی به نام کریستینا کیم[۲۰]، که با فیلم‌هایش «تعقیب پرنده[۲۱]» و «خارق العاده[۲۲]» نامزد بخش رقابتی شده بود، میزبان مهمانی بعد از نمایش خواهد بود و هزینه‌اش را خودش پرداخت خواهد کرد (من به این موضوع مشکوکم).
عکس‌های گرفته شده در مهمانی پس از اکران فیلم‌ها، کریستینا کیم را نشان می‌دهد که جلوی بنر تبلیغاتی فیلمش ایستاده است. روی بنر لارل طلایی برنده جشنواره چاپ شده است. جایزه‌ای که در آن تاریخ هنوز دریافت نکرده و فقط نامزد آن شده و فردای آن روز قرار است دریافت کند! ــ فیلم کوتاه «تعقیب پرنده» که به سختی می‌توانید در اینترنت پیدا کنید، هنوز در هیچ جشنواره‌ی معتبری به نمایش در نیامده است. با این حال، دیگر لارل‌های چاپ شده روی بنر این فیلم تأیید می‌کنند که این فیلم در «جشنواره بین‌المللی فیلم سیلیکون ولی[۲۳]» که توسط کمپانی تولید کننده فیلم در «جشنواره بین‌المللی فیلم مارینا دل ری[۲۴]» برگزار شده، شرکت کرده است. دومین جشنواره، یکی از چندین جشنواره‌ای است که توسط خدمات بازاریابی فیلم راه اندازی شده است. یک شرکت با آدرس پستی مشخص در یک دفتر کار مجازی در نوادای آمریکا. که اعتبار سنجی این جشنواره هم می‌تواند یک داستان پیچیده دیگری باشد!
سایر جشنوارههای همان گروه برگزار کنندگان[۲۵]: میلان، لندن، نیس، آمستردام و…
بعد از برلین، کاروان فیلم‌ساز بین‌المللی به حرکت خود ادامه داد و همانطور که من این مطلب را می‌نویسم، اکنون در هتل نواتل نورد سا گرندا[۲۶] در میلان ایتالیا متوقف شده است. جایی که «جشنواره بین‌المللی فیلم‌ساز سینمای جهان میلان[۲۷]» در آن برگزار می‌شود. برنامه‌ها در سالن‌های یک تا سه برگزار می‌شوند[۲۸].
این مجموعه جشنواره‌ها در تاریخ ۱۰ تا ۱۷ فوریه در لندن[۲۹] و پس از آن در تاریخ ۵ تا ۱۲ می‌در نیس[۳۰] فرانسه برگزار خواهند شد. جشنواره بین‌المللی فیلم نیس[۳۱] تنها جشنواره در این گروه است که در یک شهر مهم و شناخته شده برگزار نمی‌شود. اما علت انتخاب این شهر احتمالا نزدیکی آن به کن بوده است تا به لطف آن بتواند مورد توجه قرار بگیرد. بعد از جشنواره نیس، دوباره نوبت مادرید است و با «جشنواره بین‌المللی فیلم مادرید آسیا[۳۲]» کار خود را آغاز می‌کند. در صفحه فیس بوکِ[۳۳] «جشنواره مادرید آسیا»، جشنواره بعدی «جشنواره بین‌المللی فیلم ساز آمستردام[۳۴]» خواهد بود که در تابستان برگزار می‌شود و سپس در ژوئیه توسط «جشنواره بین‌المللی فیلم مادرید» دنبال می‌شود. پس از آن نوبت جشنواره برلین خواهد بود که برای دسامبر سال ۲۰۱۸ برنامه ریزی شده است.
اطلاعات کمپانی درباره برگزار کنندگان
در صفحه اینترنتی مشترک جشنواره‌ها، که اکنون منسوخ شده است[۳۵]، در قسمت شرایط و قواعد[۳۶] آمده بود که Film Fest International یک عنوانی کلی است که به مجموعهای از جشنوارههای بین‌المللی اطلاق می‌شود. همچنین در سایت، از چندین شرکت برگزار کننده جشنواره[۳۷] نیز نامبرده شده است که در حال حاضر به نظر می‌رسد غیرفعال هستند. اما شرکت Film Festival International Ltd شرکت برگزار کننده اصلی نیست. در حقیقت، هر جشنواره با مسئولیت محدود خود به عنوان نهاد برگزار کننده فعالیت دارد. بیشتر این شرکت‌های با مسئولیت محدود با سهم سرمایه اشتراکی در حدود ۱ پوند، در جایی در مارگیت[۳۸]، کنت[۳۹] انگلستان به ثبت رسیده‌اند. چهار یا پنج نفر ثابت در سمت گردانندگان آن هستند که فقط طی چند سال گذشته بارها سمت خود را در پستهای مختلف مدیر، دبیر و سهامدار تغییر داده‌اند. دو یا سه آدرس خیابان و یک صندوق پستی ثابت، به عنوان آدرس پستی برای دفاتر مختلف شرکت ذکر شده است.
فردی به نام کارل تونی یا کارل لی تونی[۴۰] در مرکز شرکت قرار دارد. تونی مدیر حدود ۲۰ شرکت با مسئولیت محدود است که به غیراز چند استثناء (به عنوان مثال Tooneys Baked Potato Ltd.)، با جشنوارههای فیلم یا پخش‌کننده فیلم ارتباط دارد. کارل تونی در اصل از صنعت تبلیغات آمده است. او و سهامدارانش و همچنین حلقه دوستانش، در پلت فرم‌های ثبت‌نام جشنواره‌ها مانند Filmfreeway و Withoutabox به طور رسمی در سمت‌های مختلف جشنواره‌ای که برگزار می‌کنند، معرفی می‌شوند. بر خلاف جشنوارههای اینترنتی که در ابتدای متن شرح داده شد، گروه Tooney به شکلی کاملا شفاف عمل می‌کند و رویدادهایی را به صورت واقعی (و نه صرفا مجازی) برگزار می‌کند. شرایط شرکت در آئین نامه آشکارا اعلام شده است. و به نظر می‌رسد صدها نفری که در طول سال در این رویدادها شرکت می‌کنند و جایزه‌ای کسب می‌کنند، ظاهراً خوشحال هستند و یا حداقل افتخار می‌کنند که روی فرش قرمز تونی عکس می‌گیرند (به عکس‌ها[۴۱] مراجعه کنید).
بررسی دقیق نحوه عملکرد یکی از جشنوارههای گروه تونی (به طور مثال: جشنواره برلین)
فراخوان جشنواره از طریق Filmfreeway، Withoutabox و اخیراً World Film Presentation انجام می‌شود. در مقایسه با جشنوارههای معتبر، آخرین مهلت ارسال فیلم بسیار طولانی است. به عنوان مثال، شما می‌توانید از تاریخ ۱ جولای ۲۰۱۷ برای «جشنواره بین‌المللی فیلم برلین» بعدی، که در دسامبر ۲۰۱۸ برگزار می‌شود، فیلم ارسال کنید. فراخوان جشنواره در بخش رقابتی شامل ۱۸ بخش مختلف است، از انیمیشن کوتاه گرفته تا فیلم‌برداری با پهباد[۴۲] تا بهترین درام تلویزیونی.
ممکن است چهار سال از ساخت فیلم‌ها گذشته باشد، هزینه ثبت‌نام در Filmfreeway برای یک فیلم کوتاه اگر در مدت زمان قانونی ثبت‌نام کرده باشد رقمی چشمگیر و معادل ۶۵ دلار و حتی بسیار بیشتر از جشنواره Sundance است. هزینه‌های حضور در شام جشن (مراسم اهدای جوایز) در زمان فعلی منتشر نشده است. در سال ۲۰۱۷، بلیط این رویداد ۱۸۰ پوند استرلینگ بود. برگزار کنندگان یک بسته با خدمات کامل با قیمتهای نامشخص ارائه می‌کنند، که شامل هزینه‌های هتل نیز می‌شود.
فقط چند تصویر از اکران فیلم‌ها در سالن‌های کنفرانس هتل Holiday Inn در دسترس است. و برگزار کنندگان مشخص نکرده‌اند که آیا از ویدئو پروژکتور حرفه‌ای برای نمایش فیلم‌ها استفاده شده است یا نه. بسیاری از صندلی‌ها خالی بود، در حالی که افراد زیادی از سراسر جهان در این رویداد شرکت کرده بودند، که همه آن‌ها احتمالاً برندگان جوایز نیز بودند.
اگرچه این جشنواره تلاش می‌کند تا از طریق تبلیغات بین مطبوعات بین‌المللی، پخش‌کنندگان و خریداران بین‌المللی فیلم اعتبار کسب کند. اما جزئیات برگزاری آن فقط از طریق انتشارات اینترنتی خود این جشنواره انجام می‌شود، و سایر رسانه‌ها هیچ اطلاعاتی حتی درباره عناوین فیلمهای در حال نمایش ندارند. بنابراین جای تعجب ندارد که هیچ نماینده شناخته شده‌ای از صنعت آلمان در این رویداد شرکت نکرده و یا اینکه مطبوعات تجارت، گزارشی از آن ارائه نداده‌اند.
در حقیقت، کارل توونی شخصا با انتشار یک مجله که توسط شرکت وی Film Magazine Ltd منتشر می‌شود، فعالیت‌ها و روابط عمومی جشنواره‌اش را پوشش می‌دهد. لینک این مجله: https://issuu.com/filmfestint/docs/berlin_2017, این نشریه توسط یکی از اعضای تیمش به نامSteve Grossmith نوشته می‌شود. او مسئول بخش مارکتینگ و Movie Media شرکت در دفتر مرکزی آن در مارگیت انگلستان است.
حتی کارشناسان فیلم و داوران که برای ارتقاء مشارکت در جشنواره استفاده می‌شوند، متخصصان مستقل نیستند. بلکه همان اعضای تیم با فعالیت‌های چند جانبه در هم تنیده در بخش رسانه هستند. یکی از این افراد ری دیویس[۴۳] است که خدمات شرکت خود با نام «شبکه صنعت فیلم[۴۴]» را با دریافت هزینه عضویت ارائه می‌دهد.
همراه با جوایزی که به برندگان جشنوارههای تونی اهدا می‌شود، یک لیست از نام‌ها نیز وجود دارد که به فیلم‌سازان توصیه و معرفی می‌شود. مثلا آدام تینیون[۴۵]، فرزند تونی و یکی از صاحبان شرکت با مسئولیت محدود، که خود را به عنوان یک بازاریاب رسانه‌های اجتماعی به میهمانان جشنواره توصیه می‌کند. همچنین ما نباید چلسی بیکر[۴۶] را که در همه جشنواره‌ها به عنوان هیات انتخاب حضور دارد و تلاش می‌کند تا فیلمهای سبک هالیوودی را به جشنواره تحمیل کند، فراموش کنیم. این خانم مسئول برگزاری کارگاه‌های آموزشی در طول جشنواره هم هست. او رئیس شرکت‌هایی مانند “The Business Model Ltd” و “Success Media Ltd” است.
به این ترتیب، به نظر می‌رسد که جشنوارههای تونی، واقعا باعث افزایش ارزش افزوده برای کل تیمش می‌شود.
۱۵ دقیقه شهرت
این مجموعه دوست دارد تا مانند یک امپراتوری بزرگ معتبر، شبیه به یک خانواده بزرگ با دیدگاه‌های نزدیک به هم به نظر برسد. و به نظر می‌رسد که فیلم‌سازان شرکت کننده در جشنوارههای تونی نیز این امر را مثبت ارزیابی می‌کنند. بدیهی است که همه شرکت کنندگان در جشنواره فقط به جلب توجه و احترام علاقه‌مندند، همینطور به «لارِل‌های جشنواره» (ما مزایای وجود یک لارل طلای برنده روی جلد DVD فیلم را یادآوری می‌کنیم) و در نهایت یک عکس رویایی دسته جمعی در پایان جشنواره.
شرکت کنندگان برای قرار گرفتن در این موقعیت شبیه ستاره‌ها لباس می‌پوشند، گویی که واقعا افرادی مشهور هستند و در حال عبور از بین چراغ‌های چشمک زن بلوار کروآزت[۴۷]. اگرچه افراد حاضر در عکس برلین، دست کم در مقایسه با برندگان جوایز در نیس (در یک هتل فرودگاهی با منظره‌ای از باند فرودگاه) که لباسی بسیار فراتر از حد انتظار دارند، متوسط، ساده و بیتکلف به نظر می‌رسند. در عکس اختتامیه نیس[۴۸]، شرکت کنندگان جشنواره را می‌توانید با اعضای یک گروه نمایش آماتور از کارناوال نیس اشتباه بگیرید!
با وجود این همه پُز و قِر و ادا، باعث شگفتی است که هیچ اطلاعاتی در مورد نحوه انتخاب و همینطور اعضای هیات انتخاب فیلم‌ها مشاهده نمی‌شود، چگونه لیست نامزدها به دست می‌آید؟ و چه کسی در مورد جوایز تصمیم می‌گیرد. به عبارت دیگر، این‌ها «جشنواره‌هایی» بدون اکران سینمایی، بدون تماشاگر، بدون هیات داوران و بدون جوایز نقدی هستند. و احتمالاً میهمانان و شرکت کنندگان در این رویدادها هیچ تمایلی به بررسی دقیق‌تر این موضوع ندارند، زیرا مهم این است که در پایان همه آن‌ها «برنده» هستند.
تنها جنبه شگفت انگیز این است که فیلم‌سازان زیادی هستند که مایل به پرداخت هزینه‌های این جشن خود ساخته هستند ــ از جمله هزینه ثبت‌نام فیلم، هزینه سفر، لباس عصرانه آن‌ها و در آخر حتی هزینه پذیرش نهایی فیلم در مراسمی که پول جایزه‌اش را خودشان داده‌اند. با این حال، خوب است که در جشنوارههای Tooney برنامه‌های جنبی زیادی وجود ندارد. تخفیف‌‌های اندکی که درست قبل از آخرین تمدید مهلت ثبت‌نام ارائه می‌شود، این موضوع را نشان می‌دهد.
طبق اطلاعات ارائه شده توسط خود برگزار کنندگان، در ۳۲ جشنواره‌ای که تا کنون برگزار کرده‌اند، تعداد ۱۱۷۰۴ فیلم حضور داشته‌اند. این رقم به کمتر از ۳۷۰ فیلم در هر رویداد می‌رسد، که نمی‌تواند صحیح باشد. زیرا عناوین فیلمهای منتشر شده تقریبا با تعداد جوایز مطابقت دارد (طبق اطلاعات برگزار کنندگان این عدد برابر ۴۶۳ در ۳۲ رویداد است). در صورتی که این رقم در واقع مربوط به تعداد ارسالها باشد، این بدان معناست که در هر جشنواره حدود ۲۴۰۰۰ دلار درآمد حاصل از هزینه‌های ثبت‌نام فیلم‌ها به دست می‌آید.
اما نمی‌توان تعیین کرد که در واقعیت چه تعداد فیلم ثبت‌نام شده است. با این حال، به نظر می‌رسد که پس از کسر هزینه‌های برگزاری، درآمد زیادی برای سازمان دهندگان باقی نخواهد ماند، به همین دلیل است که آن‌ها حتی نمیتوانند، یک تیم اجرایی ده نفره برای جشنوارههایشان داشته باشند.
همه در حال کسب درآمد هستند ــ به جز فیلم‌سازان
در حقیقت این سیستمی است که همه از آن کسب در آمد می‌کنند، به جز خود فیلم‌سازان! ــ تا کنون باور داشتیم که فیلمهای کوتاه آثار صرفا هنری هستند و سودآوری مالی چندانی ندارند. بازار فروش و پخش آن محدود است و در بهترین حالت می‌تواند درآمد مناسبی از پخش و تبلیغات آنلاین داشته باشد. اما وقتی پلتفرم‌های ثبت‌نام فیلم و وب‌سایت‌های برگزار کنندگان جشنواره‌ها را مورد بررسی دقیق‌تر قرار می‌دهیم و آن‌ها را با یکدیگر مقایسه می‌کنیم، این تصور به طور فزاینده‌ای رشد می‌کند که یک جهان موازی عظیم از جشنوارههای خصوصی[۴۹]ایجاد شده است که نسبتا کوچک هستند، اما پول زیادی دریافت می‌کنند و گردش مالی بالایی دارد.
در مجموع به نظر می‌رسد که در بازار فیلم کوتاه که مکانیزم عمل آن به صورت خرده فروشی[۵۰] است، بیشترین سود نصیب جشنوارههای آنلاین (نسل اول جشنوارههای جعلی) و همچنین پلت فرم‌های ثبت‌نام جشنواره‌ها می‌شود. این سود آوری مالی، شاید بتواند علت افزایش ناگهانی تعداد جشنوارههای پولی را در چند سال گذشته توضیح دهد. هیچ کس نمی‌داند که در حال حاضر چند جشنواره وجود دارد، و همچنین به دلیل وجود عدم شفافیت، کسی هم نمی‌تواند به آمار درست دست یابد.
آنچه مشخص است این است که هیاهوی پیرامون جشنوارههای تازه تاسیس، چه به صورت موقت و چه به صورت متوالی، با تاسیس و گسترش پلتفرم‌های ثبت‌نام فیلم ارتباط نزدیکی دارد. در سال ۲۰۰۶ ــ هنگامی که ارسال فیلم هنوز انحصاری بود ــ Withoutabox، ۵۰۰ جشنواره فعال تحت قرارداد داشت. فقط ده سال بعد، Filmfreeway ادعا می‌کند که بیش از ۵۰۰۰ جشنواره در وب‌سایتش ثبت شده است. و تقریباً سه چهارم از آن‌ها برای ثبت‌نام فیلم‌ها هزینه دریافت می‌کنند.
اهمیت شرکت در جشنوارههای معتبر[۵۱] در دوران افزایش جشنوارههای جعلی
اگرچه فیلم‌سازان در جشنوارههای بزرگ و جدی نیز هیچ پولی کسب نمیکنند. اما این جشنواره‌ها حداقل شانس کسب جایزه نقدی را به فیلم‌ساز می‌دهند، همچنین ممکن است پروژه‌های بعدی فیلم‌ساز را مورد حمایت‌های غیرمالی قرار دهند. چندین جشنواره بزرگ وجود دارند که در قالب پرداخت هزینه سفر از فیلم‌سازان حمایت می‌کنند و حداقل طبق قانون اروپا، ثبت‌نام فیلم‌ها در این نوع جشنواره‌ها رایگان است. اما جشنوارههای کوچک‌تر منطقه‌ای که اغلب توسط سازمانهای غیرانتفاعی برگزار می‌شوند، حتی در مرحله اکران نیز هزینه مجدد دریافت می‌کنند.
در اینجا نیز، به هر حال، فیلمهای کوتاه دوباره در وضعیت ضعف قرار دارند. در مورد فیلمهای بلند داستانی و مستند که دارای پخش‌کننده هستند، می‌توان از جشنوارههای کوچک که بُرد منطقه‌ای دارند، تقاضا کرد که هزینه پخش فیلم را بر عهده بگیرند. اما در مورد فیلم کوتاه این موضوع مرسوم نیست.
حال باید دید که با توجه به دلایل منطقی گفته شده در بالا، چه انگیزهای باعث می‌شود که فیلم‌سازان فیلمهای خود را به جشنواره‌هایی که بدون هیچ تماشاگری برگزار می‌شود ارسال کنند؟ و چه انگیزهای آن‌ها را ترغیب می‌کند تا با پرداخت هزینهای بالا به این جشنواره‌ها سفر کنند؟ ایجاد رونق و اعتبار در جشنواره‌ها بدون اکران فیلم، و فقط با مراسم فریبنده اهدای جوایز غیرنقدی (گواهی حضور و یا تندیس!)، حماقت شرکت کنندگان از یکسو و از سوی دیگر فریبکار بودن برگزارکنندگان را می‌رساند. وگرنه چرا فیلم‌سازان جوان همیشه معترض، طی سالیان گذشته اعتراضات جدی را حداقل در فضای مجازی نسبت به این پدیده از خود نشان نداده‌اند و همچنان مشتری این جشنواره‌ها باقی مانده‌اند؟ پاسخ روشن است، در حقیقت، رویدادهایی مانند «جشنوارههای فیلم‌سازان» که در بالا به آن‌ها اشاره شد، فقط قادر هستند یک نیاز را برآورده کنند و آن نیازِ به دیده شدن است. لذتِ قدم زدن بر فرش قرمز مانند ستارههای هالیوودی، پاسخ دادن به یک پوچی خالص که از طریق جلب توجه و بردن جایزه (یا در این مورد خریدن جایزه!) حاصل می‌شود و امید به دستیابی اعتبار و موفقیت حاصل از آن در آینده.
اما چنین حساب و کتابی اشتباه است. با وجود روند رو به رشد جوایز مشکوک خارجی، متخصصان این صنعت ــ از جمله خریدارها، تهیه کنندگان و حتی سینما رو‌های حرفه‌ای ــ مدت‌ها ست که تحت تأثیر «انتخابهای رسمی جشنواره‌ها» (عنوان Official Selection) قرار نمی‌گیرند. امروزه این انتخاب شدن‌ها فقط به درد پر کردن صفحات رزومه یا پوستر و بروشور فیلم با لارِل‌های طلایی می‌خورد. برعکس این لارِل‌ها و جوایز، زمانی که در ابتدای نسخه ارسالی برای هیات انتخاب جشنوارههای معتبر ارسال می‌شوند، میتوانند کاملا تأثیر منفی داشته باشند. چرا که در این موارد، بیشتر افراد حاضر در هیات بازبینی و انتخاب به سادگی فیلم را کنار میگذارند. دقیقا مانند اقتصادی که با آگاهی از تورم، واحد پول خود را تغییر می‌دهد.
در حقیقت، سفارش یک تندیس با حکاکی شخصی یا کسب گواهی حضور در یک جشنواره، از یکی از شرکت‌های بی‌نام و نشان که فقط دارای یک کد پستی است، کار بسیار راحتی خواهد بود. اما در حقیقت هیچ اعتباری برای شما نخواهد آورد. به تصویر برندهی خندانی که در مقابل دیوار عکس جشنواره، برای صفحه فیس بوکش گرفته شده است، توجه نکنید.
برای افرادی که می‌خواهند اطلاعات بیشتری در اینباره کسب کنند، در ادامه چند آدرس و راهنمایی آورده شده است.
با تشکر از دیو لوژک[۵۲]، دنیس دممر[۵۳] و اسماعیل مارتین[۵۴] برای نکات و نظراتشان.
ضمائم
این مجموعه نوشتار ادامه دارد… (به زودی بخش‌های دیگر نیز در فیدان منتشر خواهد شد)
در بخش دوم[۵۵] این تحقیق، مدل دیگری از جشنوارههای نو ظهور (اینبار جشنواره‌هایی همراه با اکران عمومی در سینماهای شهر) مورد بررسی قرار می‌گیرند و اینکه این جشنواره‌ها چه تاثیری در اکران فیلمهای کوتاه و همچنین جشنوارههای معتبر بین‌المللی خواهد گذاشت. بخش سوم[۵۶] این مجموعه مقالات، به پیامدهای این توسعه برای چشم انداز فیلم کوتاه و جشنوارههای موجود میپردازد، که با حرکت سیل آسای فیلم‌ها و جشنواره‌ها مواجه خواهند بود.
یادداشت‌ها/پیوندها
توصیه‌‌ها (در اینجا چند نمونه دیگر از این نوع جشنواره‌ها معرفی می‌شوند و البته مسئولیتی در قبال صحت لینک‌ها به دلیل جا به جایی مداوم وب‌سایت‌ها وجود ندارد)
جشنواره‌هایی که گروه تولیدات جادویی برگزار می‌کند (محل ثبت شرکت ناشناخته است)
از مجموعه جشنوارههای آنلاین که گاهی با مراسم رسمی اهدای جوایز همراه است (رئیس جشنواره/برگزار کننده: روی زعفرانی[۵۷]) با فراخوان‌های ماهانه برای ثبت‌نام و اهدای جوایز در بیش از ۴۰ گروه. همه برندگان یک گواهی رایگان (در فرمت jpg / pdf) را از طریق ایمیل و بن خرید یک تندیس با قیمت ۲۹۰ دلار را دریافت می‌کنند. تندیس دارای اعتبار اسکار نیست، بلکه اعتبار IMDb را خواهد داشت.
• لینک‌های مهم:
http://www.topshorts.net/November-2017
Festigious http://www.festigious.com/
Los Angeles Film Awards https://www.lafilmawards.net/
Actors Awards Los Angeles http://www.theactorsawards.com/
New York Film Awards https://www.newyorkfilmawards.com/
جشنواره جهانی گروه جشنوارههای فیلم (برگزار کننده برزیلی)
مدیر/برگزار کننده جشنواره: خوزه کلودیو سیلوا[۵۸] (ریودوژانیرو) https://www.filmfestivalsgroup.com
«جشنواره فیلم مستقل کانادا[۵۹]»، «جشنواره بین‌المللی فیلم برزیل[۶۰]»، «جشنواره بین‌المللی فیلم پرتغال[۶۱]» و «جشنواره بین‌المللی فیلم آلمان[۶۲]» (مونیخ با عکس دروازه براندنبورگ[۶۳])، با امکان ثبت‌نام فیلم در تمام طول سال با استفاده از سایت Filmfreeway[64])
از همان سازمان: جشنواره فیلمهای مستقل هالیوود در لس آنجلس[۶۵]
فرصت‌های عالی برای بردن جایزه نیز در “Action on Film” (لاس وگاس) و “Hollywood Dreamz” (L.A.) وجود دارد. به https://www.actiononfilmfest.com مراجعه کنید.
جشنوارههای دیگر
«جشنواره مستقل تورنتو[۶۶]» با نام سایت “torontoshort.com” دارای یک پوستر (هنوز چنین است؟) با یک تصویر پس زمینه گرافیکی از جشنواره‌ای در میلان است (دستورالعمل: با استفاده از مرورگر Firefox روی تصویر لوگوی تورنتو راست کلیک کنید تا بتوانید گرافیک پس زمینه را ببینید).
برگزار کننده ثابت است: «جشنواره فیلم کوتاه تورنتو[۶۷]»
با «جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تورنتو[۶۸]» با نام آدرس سایت “lashortsfest.com” در نشانی اینترنتی http://lashortsfest.com/toronto/content.asp؟PageID= اشتباه گرفته نشود. که مدیر آن (احتمالاً R. A.) بدون ذکر نام خود، خواستار تحریم[۶۹] مدیر جشنواره «تورنتو کوتاه» شده است و این آدرس و آرم در سایت filmfreeway را در نامه شکایت خود ارائه داده است.
https://filmfreeway.com/TORONTONXTFILMFEST
جوایز جهانی فیلم با یک وب‌سایت که بر اساس ارزش پول دسته‌بندی شده است ــ نه تنها وعده یک دوجین جایزه از جشنواره جهانی فیلم مستقل و لارِل‌های الکترونیکی را می‌دهد، بلکه مدال‌های برنز، نقره و طلا را نیز به ارزش ۴۰ دلار آمریکا ارائه می‌دهد. شعار جشنواره این است: «شما به اعتبار و احترام نیاز دارید. ما نیز جوایز ارائه می‌دهیم… عالیه؟ مگه نه؟»
لینک‌های مفید
جشنوارههای بیشتری از این نوع در سایت Filmfreeway یافت می‌شود که هم لارِل‌های بیشتر و هم هزینه ارسال فیلم بالاتری دارند (فیلتر جست‌وجو در سایت Filmfreeway: روی قسمت «رویدادهای جوایز» کلیک کنید) و همچنین می‌توان از سایت جشنواره ارائه جهانی فیلم[۷۰] استفاده کرد.
جست‌وجوی تمپلیت لارِل جشنواره‌ها نیز از لینک زیر امکان پذیر خواهد بود.
سایت سفارش آنلاین تندیس جشنواره نیز به صورت لینک زیر آورده شده است.
https://www.trophystore.co.uk/trophies/achievement-statue-award-trophies
ادامه دارد…
[۱] Reinhard W. Wolf
[۲] impact factor
[۳] Laurels for Greenbacks – Making Money with Short Films in a Thriving Festival Scene
[۴] Steve Aufrecht
[۵] Anchorage
[۶] “© ۲۰۰۶ La Jolla Film Festival”
[۷] (مترجم: با جشنواره فیلم مد لاهویا اشتباه گرفته نشود. لاهویا نام یک یک جشنواره “Fashion films” یا فیلم مد هم هست که هر ساله به مدت سه روز در سواحل لاهویا در ایالت کالیفرنیای آمریکا برگزار می‌شود. «فیلم مد» به فیلم‌هایی اطلاق می‌شود که فرم‌گرا (توجه به مود و استایل) و عمدتا تجربی هستند و برخلاف تبلیغات که پیام رسانی صریح دارند، جنبه هنری‌تری دارند).
[۸] California Film Awards
[۹] awards events
[۱۰] Online Festivals / Awards Event
[۱۱] Ismail Martin
[۱۲] Madrid en Corto (Madrid in short)
(مترجم: مادرید در فیلم کوتاه یک رویداد حمایتی فیلمهای کوتاه تولید شده در مادرید، در مرحله پخش فیلم است. که شامل ساخت تیزر، تهیه زیرنویس، سایت آپلود فیلم، گرفتن خروجی DCP از فیلم ها، پخش فیلم و .. می‌شود).
[۱۳] Madrid International Film Festival
[۱۴] pseudo festivals ) http://ismaelmartin.com/2017/09/06/analizando-los-pseudofestivales/(
[۱۵] Novotel Madrid Center
[۱۶] International Filmmaker Festival of World Cinema
[۱۷] Siemensstadt
[۱۸] Tegel Airport
[۱۹] (مترجم: هردو لینک ارائه شده در متن اصلی، اکنون غیر فعال است. آدرس سایت جدید جشنواره برلین http://filmmakerfestivalberlin.com/ و صفحه ایسنتاگرام: https://www.instagram.com/FilmFestInt/ است. https://filmfreeway.com/WorldCinemaMilan )
[۲۰] Christina Kim
[۲۱] Chasing Birdie
[۲۲] Extramaritals
[۲۳] Silicon Valley International Film Festival
[۲۴] Marina Del Rey International Film Festival
[۲۵] (مترجم: filmfestinternational.com)
[۲۶] Novotel Milano Nord Ca Granda
https://filmfreeway.com/WorldCinemaMilan
[۲۷] International Filmmaker Festival of World Cinema Milan
http://lombardyinternationalfilmfestival.com/
[۲۸] http://filmfestinternational.com/category/milan-iff/
[۲۹] https://filmfreeway.com/IFFWCLondon
[۳۰] http://niceinternationalfilmfestival.com/
[۳۱] Nice International Film Festival
[۳۲] Madrid Asia International Film Festival
[۳۳] https://www.facebook.com/Madrid-Asia-International-Film-Festival-1822197291360223
[۳۴] http://www.filmmakerfestivalamsterdam.com/
[۳۵] مترجم: صفحه اینستاگرام هنوز مشترک است
[۳۶] terms and conditions
[۳۷] festival companies (مترجم: سایت جدید جشنواره به آدرس زیر در دسترس است) ،
[۳۸] Margate
[۳۹] Kent
[۴۰] Carl Tooney or Carl Lee Tooney
[۴۱] https://www.facebook.com/FilmFestInt/posts/1602304703160552)
[۴۲] drone filming
[۴۳] Ray Davis
[۴۴] The Film Industry Network
[۴۵] Adam Tinnion
[۴۶] Chelsey Baker
[۴۷] Croisette (مترجم: بلواری ساحلی در شهر کن که بازار جشنواره در آن برگزار می‌شود)
[۴۹] self-named
[۵۰] long tail marketing
[۵۱] film awards
[۵۲] Dave Lojek
[۵۳] Denis Demmerle.
[۵۴] Ismail Martin
[۵۶] https://www.shortfilm.de/en/neue-festivaltypen-als-verwerter-der-filmflut/
[۵۷] Roy Zafrani
[۵۸] José Claudio Silva
[۵۹] Canada Independent Film Festival
[۶۰] Brazil International Film Festival
[۶۱] Portugal International Film Festival
[۶۲] Germany International Film Festival
[۶۳] یک بنای تاریخی به سبک معماری نئوکلاسیک که در قرن ۱۸ ساخته شده است و در شهر برلین قرار دارد.
لینک مونیخ: https://www.germanyfilmfestival.com/
[۶۵] Hollywood Independent Film Festival in Los Angeles
https://www.hollywoodfilmfestival.info/
[۶۶] http://www.torontoshort.com/toindie/
[۶۷] http://www.torontoshort.com/
[۶۸] Toronto Shorts International Film Festival
[۶۹] http://lashortsfest.com/toronto/content.asp?PageID=19
[۷۰] http://worldfilmpresentation.com/festivals
- بخش نخست: آسیب‌شناسی جشنوارههای نو ظهور فیلم کوتاه یا آیا عکس با شورت ورزشی از شما یک فوتبالیست می‌سازد؟
- بخش دوم: آسیب‌شناسی جشنوارههای نوظهور فیلم کوتاه: فیلم خود را برای چه نوع جشنواره‌هایی نباید ارسال کنید
- بخش سوم: آسیب‌شناسی جشنوارههای نوظهور فیلم کوتاه: حاضرآماده‌ها یا انتشار منیّت؛ فرصت‌ها و تهدید‌هایی که رشد قارچ‌گونه فیلمهای کوتاه و جشنوارههای نوظهور برای ما به ارمغان می‌آورند
فیدان در شبکههای اجتماعی