سعید روستایی در یادداشتی به بهانه اکران فیلم‌های کوتاهش در گروه «هنر و تجربه» نوشته است.
«سینما برای من با نفی‌های متوالی آغاز شد. زمانی که طرح‌های مختلف را در سرم مرور می‌کردم و گاهی روی کاغذ می‌آوردمشان و هیچ‌کدام آن چیزی نمی‌شدند که من به خاطرش سینما را انتخاب کرده بودم، اولین جرقه با ایده «شنبه» شروع شد. این‌یکی ارزشش را داشت. می‌توانستم پای آن بایستم و دوستانم را برای همراهی در ساخت فیلم قانع کنم. هرچند که معتقدم بدترین روزهای زندگی‌ام روزهای فیلم‌برداری فیلم کوتاه «شنبه» بود ولی بار مشکلات فیلم‌برداری را فیلم‌نامه به دوش کشید و این رأی قاطع سینما در ذهنم حک شد که برای ساخت فیلم خوب به سه چیز بیشتر احتیاج نیست: دکوپاژ، بازیگر و از همه مهم‌تر فیلم‌نامه خوب.
«شنبه» تحسین شد و من برای ادامه مسیرم مصمم و آماده.
فیلم‌نامه «مراسم» را برخلاف اولی در خلوت نوشتم و زمانی که پس از اتمام نگارش به‌حسب معمول فیلم‌نامه را برای نظرخواهی به دوستانم دادم، با یک نظر واحد مواجه شدم: «هر چه سریع‌تر بسازش»
احتیاجی به بازنویسی نبود. مهره‌ها همه در جای خود نشسته بودند و منظره پیش رویم چنان بود که مجال وسواس نمی‌داد. کمترین دستاورد «مراسم» برای من تندیس‌های مختلف فیلم کوتاه بود و بیشترینش تثبیت راهی که انتخابش کرده بودم. فیلم سومم در ادامه «مراسم» بود با این تفاوت که دوست داشتم این بار ستاره‌هایم را روی نیمکت بگذارم. مادر که نقش اساطیر الاولین فیلم‌های مرا دارد، غایب است. خانه، اتاق‌ها، فضای آرام فیلم‌برداری در چهاردیواری بسته و… همه غایب‌اند.
این بار لازم بود تا بازی جزییات را زیر تابش آفتاب مرور کنم.
با «خیابان خیلی خلوت» و در غیاب ستون‌های جهان سینمایی‌ام هنوز گویی از پس روایت و ساخت جهانی هم‌عرض زندگی بر آمده بودم، هرچند شرایط فیلم‌برداری و بودجه اصلاً اجازه نمی‌داد کاری را که در ذهن دارم انجام دهم و فیلمی را که حداقل بیست روز برای فیلم برداریش زمان لازم بود در هفت روز به اتمام رساندیم. بگذریم.
حالا آنچه احتیاج به پوست‌اندازی داشت، مدیوم بود. ماهی‌های پرورشی آماده رها شدن در دریا بودند و من در تدارک «ابد و یک روز».
فیلم‌سازی نوعی جنون است و بیرون کشیدن محتوای وجود. روزها و شب‌های فیلم‌برداری «ابد و یک روز» سخت بود و زیبا، نوعی ترومای لذتبخش. شبیه بیماری که از رنج خود لذت می‌برد. پشت دوربین جهان دیگری در جریان بود، جهانی که اگرچه تاریخ و روایت خود را داشت اما اراده و تلاش ما بر این بود که جهان مقابل دوربین نیز عالمی باشد از جنس دنیای پشت دوربین.
دنیای ناشناخته‌ای در سینما که عموماً در حجاب رنگ و نور پنهان می‌شود.»
منبع: خبرگزاری مهر
فیدان در شبکههای اجتماعی