درباره فیلم‌های داستانی بخش بین‌المللی سی و پنجمین جشنواره کوتاه تهران
نوشته: مازیار تهرانی
یک سوال چالشی در تکنیک مهجور بخیه‌زدن (suture) وجود دارد: بیننده چگونه دوربین را فراموش می‌کند و خیال می‌کند که واقعا شاهدِ ماجراست؟ (البته در صورتی که مولف این قصد را داشته باشد)
لورا مالوی، نظریه‌پردازِ پرهیاهویِ سینما معتقد است سه نوع نگاه در فیلم صورت می‌گیرد:
نگاه خود دوربین
نگاهِ…
به‌بهانه فیلم کوتاه «برای استراحت»[۱] به کارگردانی شین‌یا ایزوبه[۲]
نوشته: علی‌سینا آزری
رئالیسم نو: چیزها
فرنان لژه در شروع مقاله‌اش به سال ۱۹۲۶ با نام «رئالیسم نو ــ ابژه(ها)»[۳] می‌نوشت: «هر تلاشی در زمینه سینما باید متمرکز بر برجسته کردن ارزش‌ِ چیزها باشد… تمام سینمای معاصر را اکسپرسیونیست‌های تاریخ‌گرا، ادبی یا رومانتیک اشغال کرده‌اند. بیایید همه آن‌ها را فراموش کنیم، و با خوش‌وقتیِ تمام، غرق…
درباره فیلم‌های کوتاه «قاشق خالی»، «شهروند» و «یک شب»
نوشته: فرید متین
قاشقِ خالی، دهقان محمدی
«قاشقِ خالی» احتمالن می‌خواهد در مسابقه روُدست‌زدن به تماشاگر رتبه خوبی بیاورد و تمامِ تلاشش را هم در این زمینه می‌کند. منتها چیزی که به آن فکر نکرده ــ یا شاید هم کرده و به نتیجه نرسیده، یا رسیده و نخواسته ببیندَش ــ این است که این مسابقه درواقع…
درباره فیلم کوتاه «بچه‌خور» نامزد دریافت جایزه بهترین فیلم از نگاه گروه «هنروتجربه»
نوشته: هادی علی‌پناه
«یه شب می‌بری یه شب می‌بازی؛ قماره دیگه» این دیالوگ شاهرگ فیلمی ست که قطعا می‌توانیم بر فهرست افتخاراتش ــ که همین آخرین موردش نامزدی دریافت جایزه از طرف «هنروتجربه» در جشنواره فیلم کوتاه است ــ عنوان کاسب‌کارترین فیلم سال را هم اضافه کنیم. همین‌قدر سطحی، مبتذل و البته…
درباره فیلم‌های «تو هنوز اینجایی»، «روح‌القُدس» و «آدم‌پران»
نوشته: مجید فخریان
درباره «تو هنوز اینجایی»، کتایون پرمر و محمد روح‌بخش
شکاف عمیقی که میان «کشند»، «بارسلونا» و «تو هنوز اینجایی» هست، نشان از این دارد که فیلم‌سازهای ما بیش از آن‌که میل به تجربه‌گری در حیطه‌های مختلف ژانری/استتیکی داشته باشند، در دام لحظ‌ه‌‌های آنی زودگذری گرفتارند که با دیدن فیلم‌های روز مثل باد می‌آیند و…
