نقد فیلم کوتاه «گوش سیاه»
نوشته: سعیده جانیخواه
هر فیلم، مجموعهای از نقاط مثبت و منفی است که در کنار هم قرار گرفتنشان، کلیتی واحد از اثر را ارائه میدهد. در نگاه اول میتوان به این کلیت گزارههایی چون خوب و بد را اطلاق کرد، اما پرونده اثر به همینجا ختم نمیشود بلکه این وظیفه منتقد است که لایههایی عمیقتر از فیلم را پیشروی مخاطب…
به نظر باید بر روی حرفهای چند ماه پیشمان در مقدمه «جمعبندی نویسندگان فیدان از فیلمهای نهمین جشن فیلم کوتاه» پافشاری بیشتری بکنیم. درباره وضعیت و پیامدهای دوران تازه فیلم کوتاه هم. حالا که بیش از هر زمان دیگری ورود به فهرست انتخابهای نهایی جشنوارههای بزرگ قابل دسترستر به نظر میرسد، بیشتر از قبل فراموش کردهایم که این سینما ست که اغلب آن انتخابهایی نهایی…
نقدی بر فیلم کوتاه «روتوش»
نوشته: میلاد مهیاری
«روتوش» با نمایی از شخصیت مرد داستان (سیاوش) از پشت شیشهای مات آغاز میشود. مرد از دستشویی بیرون میآید سراغ حوله را از زنش (مریم) میگیرد. مریم را نمیبینیم. فقط صدایش را میشنویم و دستانش را میبینیم که در حال غذا دادن به فرزندش است. این چیدمان میزانسن و همچنین فیزیک بدنی و چهره پردازی شخصیت مرد…
توضیح: در فهرست افتخارات فیلمها تنها به عناوین و افتخارات مهم اشاره شده است.
«وحشی» به کارگردانی جرمی کومته از کشور کانادا
خلاصه داستان: جایی در سطح معدن، دو پسربچه در بحر جلوههای یک بازی معصومانه و قدرتمند با مادر طبیعت به عنوان تنها ناظران آن فرو میروند.
جوایز و نامزدی:
برنده جایزه پروگرامر از جشنواره کلیولند در سال ۲۰۱۸
برنده جایزه شهر ملبورن…
درباره سه فیلم کوتاه «روتوش»، «گسل» و «مثل بچه آدم»
نوشته: مجید فخریان
فاصله آنچه میبینیم و آنچه فیلمساز میخواسته بگوید، چه اندازه است؟ این فاصله به چه درد میخورد؟ چه چیزها و کسانی در شکلگرفتن آن نقش دارند؟ بگذارید مثالی را که پیشتر از فیلم کوتاهِ محبوبمان «نگاه» (فرنوش صمدی) شرح داده بودیم، یادآوری کنیم؛ فاصلهای را که میان خارج شدن جیببر از اتوبوس…