مترجم: محسن خدابخشی
امسال سومین سال برگزاری جشنواره The Princeton Independent Film Festival PRINDIE است که توسط یک تیم کوچک اما باانگیزه برپاشده است؛ آن‌ها متعهدانه تلاش دارند به‌وسیله فیلم مردم را از زندگی روزمره بیرون بکشند و آن‌ها را با افق‌های جدیدی آشنا کنند. جشنواره امسال کار خود را از ۹ نوامبر با نمایش فیلمMost Beautiful Island برنده جایزه بزرگ جشنواره فیلم The South by Southwest SXSW آغاز خواهد کرد، که با نمایش چندین فیلم کاندیدای اسکار و فیلم‌های کوتاه نامزد شده در فستیوال کن ادامه خواهد داشت.
ما حتما در جشنواره حاضر خواهیم بود چون PRINDIE به نظر می‌تواند یک اتفاق فوق العاده باشد. برای همین هم کنجکاو بودیم که درباره عملکرد آن و به‌طورکلی عملکرد جشنواره‌های فیلم بیشتر بدانیم.
به همین خاطر با رایان مک‌دونالد مدیر جشنواره PRINDIE ارتباط گرفتیم تا با او در این باره گفتگو کنیم.
سلام رایان! ممنون از وقتی‌که برای گفتگو با ما اختصاص دادی. ما مشتاقیم بدونیم در پشت‌صحنه جشنواره‌های فیلم چه خبره… ضمنا اگه ممکنه، روند برنامه‌ریزی جشنواره‌های فیلم رو برای دانش آموزان و خواننده‌های ما کمی بیشتر باز کن… چرا بعضی‌ها موفق می‌شن به جشنواره‌های فیلم راه پیدا کنن درحالی‌که بعضی‌های دیگه نمی‌تونن؟ البته فکر کنم من یه کمی عجله کردم! بیا اول با بعضی از مفاهیم کلی مربوط به جشنواره‌های فیلم شروع کنیم. جشنواره فیلم چیه؟ چرا یک فیلم‌ساز باید فیلمش رو ارائه کنه؟ این کار چه نفعی برای فیلم‌سازان و حرفه شون داره؟
گرچه بسیاری از جشنواره‌های بزرگ بین‌المللی در درجه اول فیلم‌های کوتاه و بلندی ــ که با بودجه‌های قابل‌توجه ساخته شده‌اند ــ را نمایش می‌دهند، بااین‌حال جشنواره‌های فیلم همچنان فرصتی است برای ارائه و دیده شدن فیلم‌ساز مستقل و تیمش، که اگر این طور نبود، این صنعت اشباع شده بود.
به غیر از بحث ارائه فیلم، فیلم‌ساز باید فیلمش را برای جشنواره‌های فیلم بفرستد و حتی اگر بودجه اجازه داد، در جشنواره‌های فیلم حضور پیدا کند. به این دلیل که گسترش روابط در این صنعت و در کشورهای صاحب سینما اهمیت بسیاری دارد. حتی اگر آن جشنواره فیلم در کشوری باشد که چندان در این صنعت مطرح نیست، باز هم شما نمی‌دانید که آنجا چه کسانی فیلم شما را خواهند دید! این مورد به‌ویژه برای فیلم‌سازانی که به دنبال تأمین مالی فیلم بعدی خود هستند، بسیار مفید خواهد بود. شبکه‌های اجتماعی، وب‌سایت‌های سینمایی و وبلاگ‌ها ابزارهایی عالی برای گسترش مخاطبان شما هستند اما هیچ‌کدام مثل مواجهه مستقیم با مخاطب اثرگذار نیستند.
به لحاظ حرفه‌ای، سوال سخت و پیچیده‌ای است. فیلم‌سازان باید اهداف خودشان را مشخص کنند. اگر داریم از فیلم بلندی حرف می‌زنیم (داستانی، مستند یا انیمیشن) که پخش‌کننده‌ای ندارد، پس هدف، جشنواره‌هایی هستند که پخش‌کننده‌ها را جذب می‌کنند. راجع به شخص خاصی حرف نمی‌زنم اما بیایید فرض کنیم یک فیلم‌ساز زمان و پولش را ــ که به‌سختی درآورده است ــ برای ساختن یک فیلم بلند هزینه می‌کند و نهایتا هم می‌خواهد مخاطب فیلمش را ببیند. خب برای فیلم‌ساز مستقل چه چیزی بهتر از جشنواره‌های فیلم!؟
اگر نگران هزینه‌های شرکت در جشنواره‌ها هستید، شرایطتان را برایشان توضیح دهید و لینک تیزر فیلمتان را هم ضمیمه آن کنید. یادتان باشد، ما جشنواره فیلم برگزار می‌کنیم چون پیش از هر چیز و در درجه اول عاشق فیلم و فیلم‌سازان هستیم!
برگزاری یک جشنواره آنقدر سخت هست و کار می‌برد که نمی‌توانم تصور کنم کسی عاشق فیلم نباشد و این کار را بکند. ممکن است بعضی جشنواره‌های فیلم بزرگ‌تر چنین چیزی را از شما نپذیرند اما این بدان معنا نیست که جشنواره‌های فیلم کوچک‌تر هم با این درخواست شما مخالفت می‌کنند. حتی اگر چنین باشد، چه چیزی را از دست می‌دهید!؟
اگر هدف ما ارائه یک فیلم کوتاه بر اساس یک ساختار حرفه‌ای است، چه چیزی بهتر از جشنواره‌های فیلم که فیلم شما را در معرض دید قرار خواهند داد؟ یادتان باشد جشنواره‌هایی را انتخاب کنید که مورد تایید اسکار هم هستند و برای فیلم کوتاه شما، شانس شرکت در اسکار را به همراه خواهند داشت.
ضمنا… فیلم‌هایتان را به معرض دید بگذارید : Vimeo Staff Picks و Short of the Week دو پلتفرم بسیار عالی هستند که انبوه فیلم‌های تولید شده در هر سال را غربال و جدا می‌کنند. از این ابزارها استفاده کنید!
کاملا درسته! این دو پلتفرم هم مثل جشنواره‌های فیلم هستند و مثل یک کیوریتور بهترین‌ها رو گردآوری می‌کنن. یک سوال دیگه: چرا باید برای شرکت در جشنواره‌های فیلم پول داد؟ این پول‌ها کجا می‌ره؟
این هزینه ثبت‌نام فیلم در جشنواره است. بگذار این‌طور بگویم که: زمان هم مثل پول ارزشمند است و خب برگزاری یک جشنواره زمان زیادی می‌برد.
خیلی چیزها هست که در ایجاد شرایط مناسب برای پخش فیلم‌های انتخاب شده دخیل هستند. ما به‌عنوان برگزارکننده باید جای مناسبی را پیدا و اجاره کنیم، کارهای تبلیغات جشنواره شامل مواد چاپی و تبلیغات آنلاین هم هزینه دارد. مبالغی که برای ثبت‌نام دریافت می‌کنیم، در مقابل هزینه‌های برگزاری یک جشنواره آنقدر ناچیز است که در واقع بدون داشتن حامی مالی، برگزاری جشنواره‌ها محال به نظر می‌رسد.
درهرحال، همان‌طور که قبلا هم گفتم، اگر نمی‌توانید برای ثبت‌نام در جشنواره‌های فیلم هزینه کنید، همیشه یک گزینه در دسترس شما هست: تیزر فیلمتان را از طریق ایمیل برای برنامه‌ریز یا مسئول جشنواره بفرستید و شرایط خودتان را توضیح دهید. من همیشه به این ایمیل‌ها توجه می‌کنم. حتی امسال چند فیلم کوتاه را از همین طریق پذیرفته‌ایم چون فیلم‌ساز با همه وجودش چنین چیزی را می‌خواست.
ما به دنبال بهترین‌ها هستیم. اگر فیلمی توجه ما را به خودش جلب کند، دیگر برای من و همکارانم مهم نیست که چطور این فیلم‌ها به دست ما می‌رسد!
من در مورد جشنواره‌های فیلم دیگر حرف نمی‌زنم اما PRINDIE هرقدر بزرگ‌تر می‌شود، جایزه نقدی‌اش هم بیشتر می‌شود. پس این پول دوباره به شکلی دیگر به فیلم‌سازان برخواهد گشت.
وقتی می‌خواهیم فیلم رو برای جشنواره‌های فیلم ارسال کنیم، غیر از خود فیلم، چه نوع اطلاعات دیگه‌ای رو باید ارائه بدیم؟
ما از FilmFreeway برای ثبت‌نام استفاده می‌کنیم. آن‌ها نیاز دارند که فیلم‌سازان اسم کامل، آدرس محل زندگی، نوع فیلم‌شان (کوتاه، بلند و…) به همراه یک خلاصه کلی از فیلم را ارائه دهند. همچنین اطلاعاتی در خصوص عوامل، مدت زمان فیلم، تاریخ تکمیل فیلم، بودجه، کشور مبدا فیلم‌ساز، کشوری که فیلم در آنجا فیلم‌برداری شده، زبان فیلم، ابعاد تصویر، اینکه فیلم اول کارگردان است یا خیر و اینکه فیلم یک پروژه دانشجویی بوده است یا خیر، از جمله مواردی است که باید در FilmFreeWay ثبت شود. در آخر اگر فیلم نمایشی داشته است و یا جوایزی دریافت کرده، باید ثبت شود.
ممکن است این مرحله کمی خسته‌کننده به نظر برسد اما مهم است که فیلم‌ساز همه چیز را در مورد فیلمش بداند تا در صورتی که فیلمش انتخاب شد، بتواند به شکل کاملی در مورد آن توضیح بدهد. البته فیلم‌ساز نباید جزئیات مرتبط با زیرمتن فیلم، شخصیت‌ها و برداشتی که مخاطب باید از فیلم داشته باشد را توضیح دهد!
خب رایان، بعد از اینکه فیلم‌ساز فیلمش رو ثبت نام کرد، جشنواره‌های فیلم چه کار می‌کنن؟ شما فیلم‌ها رو از پلتفرم‌ها می‌گیرید… خب بعدش چی؟ چه کسی به درخواست‌ها رسیدگی می‌کنه؟ چطور این کار رو می‌کنه؟ چه کسی فیلم‌ها رو می‌بینه، تحت چه شرایطی و چند بار…؟
وقتی که درخواست‌ها بررسی شد، ما فیلم‌ها را در یک فرم استاندارد اکسل فهرست بندی می‌کنیم. از آنجایی که ما جشنواره کوچکی هستیم، همه مسئولین جشنواره درخواست‌ها رو بررسی می‌کنن. امسال من مدیریت برنامه‌ریز جشنواره را بر عهده دارم اما این موضوع به این معنا نیست که Sara McDermott Jain (Founder/CEO) و Claire Elaine (Partner/Creative Officer) برنامه‌ها را چک نمی‌کنند! ما همه با هم به درخواست‌ها رسیدگی می‌کنیم.
در جشنواره‌های بزرگ‌تر، معمولا پیش از هر چیز دستیار برنامه‌ریز جشنواره تمامی درخواست‌ها را بررسی می‌کند و اگر واجد استانداردهای مورد نظر بود، آن‌ها را به برنامه‌ریز جشنواره ارجاع می‌دهد. این روش بهترین روش رسیدگی به حجم بزرگی از درخواست‌ها ست.
متاسفانه، همه کسانی که فیلم‌شان را برای جشنواره می‌فرستند، لزوما فیلم‌سازان خوبی نیست! بنابراین برنامه‌ریز جشنواره می‌تواند به سرعت این موضوع را تشخیص دهد که آیا آن فیلم شایسته رفتن به مرحله بعد هست یا نه. برنامه‌ریز جشنواره باید مثل یک منتقد باشد یا مثل یک کیوریتور؛ ما چندین فیلم کوتاه را کنار هم قرار می‌دهیم تا از هم نشینی آن‌ها، یک «جریان بصری» بسازیم؛ به طوری که اگر به عنوان یک «کل» دیده شود، تجربه‌ای جذاب و گیرا را به مخاطب ارائه کند.
و اما اینکه هر فیلم چند بار دیده می‌شود، صرفا به برنامه‌ریز جشنواره و علاقه‌اش به آن فیلم برمی‌گردد. معمولا یک بار… اغلب یکبار کافی است!
شما همه فیلم‌ها رو از اول تا آخر می‌بینید؟ لطفا برامون توضیح بده…
نمی‌دانم یک برنامه‌ریز جشنواره چرا نباید بخواهد همه آنچه به جشنواره رسیده را ببیند!؟ من راجع به بقیه جشنواره‌ها حرف نمی‌زنم اما ما به احترام فیلم‌سازان ــ صرف نظر از کیفیت فیلم‌ها ــ هر آنچه به جشنواره رسیده است را می‌بینیم.
برای آن که پاسخ دقیق‌تری به سوال شما بدهم، باید بگویم که: آنچه من را پای صفحه نمایش میخکوب می‌کند، یک کار حرفه‌ای است که از جهاتی منحصربفرد باشد؛ از نظر فیلم‌نامه، صدا، بازی، ترکیب‌بندی قاب‌ها، تدوین و یا هر چیزی از این دست…
البته به ندرت همچین چیزی پیدا می‌کنم! شاید باور نکنید اما خیلی از مواقع فیلم‌ساز بیش از آن که به بازی بایگرانش اهمیت بدهد، توپ را به زمین طراحی صدا می‌اندازد!
فیلم بسازید، وگرنه توی چاهی می‌افتید که امکان رهایی از آن نیست! شاید اغراق آمیز باشد اما شما منظور من را می‌فهمید. برنامه‌ریزان فیلم‌های زیادی می‌بینند به طوری که می‌توانند خیلی سریع تشخیص بدهند که آیا آن فیلم موفق خواهد بود یا نه. این یکی از دلایلی گسترش روابط برنامه‌ریزان جشنواره‌ها با فیلم‌سازان و پخش‌کننده‌های موردش اعتمادشان است. جای تعجب نیست که شما هر سال اسم‌های مشابهی را می‌شنوید که به جشنواره‌ها راه پیدا می‌کنند. فیلم‌سازی که صرفا فیلم می‌سازد با فیلم‌ساز دیگری که زمان و انرژی زیادی برای ساخت فیلمش می‌گذارد، برابر نیست؛ بنابراین هر فیلمی هم صرف ساخته شدن، شایسته نمایش در کنار فیلم‌های خوب نیست!
شاید در ظاهر ساده به نظر برسد اما توجه به جزئیات امری ضروری است که زمان و تلاش بیشتری می‌طلبد! هرگز نترسید از این که وقت زیادی را صرف فیلمتان می‌کنید، چرا که مطمئنا هستند دیگرانی که همین حالا زیر نور چراغ در حال کار کردن روی جزئیات فیلم‌شان هستند.
شخصا در این مورد زیاد فکر می‌کنم که اگر شما خوب کار نکنید، قطعا یه نفر دیگه در جای دیگه‌ای هست که به شدت مشغول کار کردنه! کار و تلاش زیاد بهتر از داشتن استعداد و کار نکردنه! هیات داوران چطور به فیلم‌ها امتیاز می‌دن؟ اون‌ها دنبال چی چیزهایی می‌گردن؟ چطور فیلم‌ها رو ارزیابی می‌کنن؟ قوانین و دستورالعمل‌های خاصی در این خصوص وجود داره؟
ما چیزهایی که دوست داریم را توی صفحات اکسلی ــ که قبلا برایتان گفتم ــ برجسته می‌کنیم و علامت می‌زنیم و بعد در مورد آن‌ها در جلساتمان صحبت می‌کنیم.
برنامه‌ریزی یک مجموعه فیلم کوتاه یا بلند، یک کار ذهنی است. ما با هنر سروکار داریم و هنر از هیچ قاعده‌ای پیروی نمی‌کند. اما من شخصا به دنبال یک دید جسورانه و بی نظیر هستم!
برای اینکه منظورم را برای شما روشن کنم، می‌پردازم به فیلم اختتامیه جشنواره‌مان، «Telephone Me» ساخته Michael Demetriou که مخاطبان شما می‌توانند آن را از طریق Vimeo ببینند.
این فیلم سراسر پانک است (پانک اشاره به فرهنگی دارد که «شورش»، «نارضایتی»، «تفکر آزاد»، «فردگرایی» و «ضدقدرت طلبی» از بنیان‌های آن است. *مترجم) وقتی فیلم را دیدم، شگفت زده شدم! نهایتا فکر کردم هنرمندی پیدا کرده‌ام که همه محدودیت‌ها و مرزها را می‌شکند تا موجودیت خودش را اعلام کند! این طرز تفکر در مورد تمام فیلم‌سازانی که امسال در جسنواره حضور دارند، وجود دارد.
بنابراین، آنچه برای من مهم است، تجربه گرایی است؛ نگران استانداردهای فیلم‌سازی و پیشفرض‌های صنعت سینما نباشید! من می‌خواهم شجاعت ببینم! فیلم‌سازانی که یک دید منحصر بفرد دارند، من را تحت تاثیر قرار می‌دهند.
این زندگی شماست، پنجره‌ای که از آن به دنیا نگاه می‌کنید، پس راه شخصی خودتان را بروید! هیچ‌کدام از هنرمندان مطرح جهان در مسیر حرفه‌ای شدن، شبیه دیگران نبوده‌اند.
پس یعنی فیلمی رو بسازید که دوست دارید، درسته؟ حالا فیلم رو بذاریم کنار، پیگیری فیلم‌های ارسالی چقدر مهمه و فیلم‌ساز چطور باید این کار رو انجام بده؟ هیات داوران دنبال چه چیزهایی می‌گردن؟
در مراحل اولیه تنها چیزی که برای ما اهمیت دارد، فیلم است.
وقتی فیلمی انتخاب شد، آن وقت پشتیبانی از اثر و کارهای جنبی پیرامون آن می‌تواند در هرچه بهتر معرفی کردن فیلم‌ساز به عموم به ما کمک کند.
با این اوصاف، در نهایت داشتن یک پکیج کامل، فیلم‌سازهای آماتور را از حرفه‌ای‌ها جدا می‌کند. حتی فیلم‌سازهای تازه کار هم باید فیلم‌هایشان را به بهترین شکل ممکن ارائه کنند؛ مثلا این که روی وبسایت فیلمتان، یک نسخه Press Kit قابل دانلود بگذارید (به طور کلی شامل: تیزر فیلم، پوستر فیلم، سیناپس فیلم، اطلاعات فنی فیلم، لیست عوامل فیلم، بیوگرافی و فیلموگرافی کارگردان فیلم و اطلاعات تماس با تهیه کننده فیلم است. *مترجم) می‌دانم که شاید به نظر سرمایه گذاری کلانی باشد اما به عنوان ابزاری که مورد استفاده جشنواره‌ها، واسطه‌ها، پخش کننده‌ها و سرمایه گذاران پروژه بعدی شما است، ضروری و به صرفه خواهد بود. اولین پله برای تبدیل شدن به یک فیلم‌ساز حرفه‌ای، این است که مثل حرفه‌ای‌ها فکر و عمل کنید.
برگزاری یک جشنواره فیلم قطعا به برنامه‌ریزی دقیقی نیاز داره. برای شما خیلی ملموسه اما من کنجکاوم بدونم چه ملاحضاتی در خصوص برنامه‌ریزی یک جشنواره فیلم وجود داره که ممکنه در فرآیند تصمیم گیری هیات داوران نقش داشته باشه… برای مثال، آیا مدت زمان فیلم می‌تونه یکی از این فاکتورها باشه؟ وقتی دارید در مورد انتخاب یک فیلم مشخص تصمیم می‌گیرید، چه عوامل دیگه‌ای ــ به لحاظ سازماندهی و برنامه‌ریزی ــ موثره؟
مدت زمان فیلم قطعا یکی از دغدغه‌های همیشگی برنامه‌ریزان یک جشنواره فیلم است. اما می‌خواهم بگویم که فیلم‌ساز باید در درجه اول فیلمش را بسازد! اگر فیلمی خوب باشد، مدت زمان آن آخرین چیزی است که به آن فکر می‌کنیم. اگر نتوانم فیلمی را که دوست دارم در برنامه جشنواره قرار دهم، آن را برای نمایش ماهانه‌مان که به هنرمندان برجسته اختصاص دارد، درنظر می‌گیرم.
برای هر جشنواره فیلم، گاهی فیلم‌های به شدت ضعیف و ناامیدکننده‌ای ارسال می‌شه؛ بالاخره همه فیلم‌ها که خوب نیستن! اما در طرف مقابل قطعا شما فیلم‌های خیلی خوب و فوق العاده‌ای هم دریافت می‌کنید. تصور کنید که دو تا فیلم خارق العاده به دست شما رسیده و شما فقط برای یه فیلم جای خالی دارید؛ چطور بین این دو انتخاب می‌کنید؟
سوال خیلی خوبی مطرح کردید! من امسال دوبار در چنین وضعیتی قرار گرفتم!
بیایید اول در مورد فیلم‌های کوتاه صحبت کنیم. اگر دو فیلم درخشان داشته باشم و فقط برای یکی از آن‌ها جا داشته باشم، نگاه می‌کنم که کدام فیلم با سایر فیلم‌های کوتاهی که انتخاب شده‌اند، تناسب بیشتری دارد. داریم در مورد یک ارتباط فلسفی صحبت می‌کنیم، که یک نظریه تعیین کننده در برنامه‌ریزی یک مجموعه فیلم کوتاه است. اینکه آیا این فیلم، فیلم‌های کوتاه دیگر مجموعه را تقویت می‌کند و یا این که به کل چیز دیگری می‌گوید…!؟
وقتی فیلمی به درستی در کنار فیلم‌های کوتاه دیگر می‌نشیند، یک هارمونی و هماهنگی خاصی ایجاد می‌شود. با این حساب، پاسخ ساده و روشن است!
اما در مورد فیلم‌های بلند راه حل ساده‌تر است. من پیشتر، استانداردهای سینمایی‌ای برای خودم در نظر گرفته‌ام و مولفه‌هایی برای انتخاب فیلم‌ها دارم که از آن عدول نمی‌کنم. این صرفا مبتنی بر ذائقه سینمایی من است. عذرخواهی می‌کنم از این که پاسخم شفاف و روشن نیست! اما این که در این مورد صحبت نمی‌کنم، به خاطر این است که می‌ترسم فیلم‌سازان درگیر پیش داوری شوند و درنهایت فیلم‌شان را ارسال نکنند! فقط می‌توانم بگویم من بسیار ریزبین هستم و هر چیزی را به دقت می‌بینم و تجزیه و تحلیل می‌کنم؛ از شخصیت پردازی گرفته تا حرکت دوربین و صداگذاری و خلاصه هرآنچه در فیلم هست.
می دونم ممکنه به ورطه ساده انگاری بیفتیم… اما بهمون بگو یه فیلم کامل و بی نقص برای جشنواره‌های فیلم، چه شکلیه؟ در طرف مقابل، یه فیلم بد چطوریه؟
نمونه یک فیلم کامل، تمام فیلم‌هایی هستند که ما آن‌ها را برای جشنواره امسال انتخاب کرده‌ایم! اما صادقانه بگویم: «کامل و بی نقص» وجود ندارد!
اگر شما بتوانید شخصیتی بسازید که باعث شود قهقه بزنم یا اشکم را دربیاورد، کارتان را به نحو احسن انجام داده‌اید! به طور کلی اگر فیلمی نتواند مخاطب را متاثر کند، اگر نتواند مخاطب را با سرنوشت قهرمان و ضد قهرمان درگیر کند، آن وقت ما انتخابش نمی‌کنیم!
معمولا وقتی داریم راجع به چرایی «خوب یا بد بودن» بحث می‌کنیم، آشکارا سه چیز همیشه مطرح می‌شود: فیلم‌نامه، طراحی صدا و بازی. به عبارت ساده، فیلم‌های ضعیف همیشه فاقد این عناصر خاص هستند.
یه فیلم‌ساز چطور می‌تونه شانسش رو برای انتخاب شدن و ورود به یک جشنواره فیلم افزایش بده؟ کاری هست که لازم باشه بعد از ارسال فیلمش انجام بده؟
چیزهای زیادی هست که قبلا در موردش گفته‌ام… از نظر من فیلم‌ساز ایده آل کسی است که علاوه بر ساخت فیلم خوب، به انتخاب شدن توسط جشنواره‌های فیلم هم فکر می‌کند. شما علاوه بر این که فیلمتان را بازاریابی می‌کنید، روی معرفی خودتان نیز کار می‌کنید. توی Vimeo و شبکه‌های اجتماعی باشید، به جشنواره‌های فیلم بروید و با مخاطبان‌تان دیدار کنید، یک وبسایت بسازید و Press Kit خودتان را روی آن قرار دهید و مرتب ایمیل‌تان را چک کنید که اگر برنامه ریزان جشنواره‌ها سوالی داشتند، به راحتی به شما دسترسی داشته باشند.
شغل من این است که به فیلم‌سازان امکانی بدهم تا فیلم‌هایشان را نمایش بدهند. لطفا در دسترس باشید چون من نباید برای پیدا کردن شما، دنبال‌تان بگردم! این چیزی است که همیشه من را آزار می‌دهد! فیلم‌سازان سخت کوش بسیاری هستند که در یک لحظه جای شما را خواهند گرفت!
آشنایی با برنامه‌ریزان جشنواره‌های فیلم قطعا می‌تواند شانس دیده شدن شما را افزایش دهد، اما نهایتا این فیلم شماست که تعیین کننده است! روی کارتان تمرکز کنید، این کار نتیجه بخش خواهد بود.
خیلی وقت‌ها گفته می‌شه که پشت پرده برنامه‌ریزی جشنواره‌های فیلم سیاست‌هایی وجود داره و انتخاب‌ها خیلی هم بر اساس شایستگی فیلم‌ها نیست! دیدگاه شما چیه؟ انتخاب‌های شما بر اساس شایستگی ست؟ یا این که سیاسی ست؟ و یا چیزی مابین این دو؟
کاملا واضح است که این صنعت (سینما) مبتنی بر روابط است.
اما هر جشنواره‌ای می‌خواهد بهترین فیلم‌هایی که به دستش رسیده است را انتخاب کند و نمایش دهد. و بیش از هر چیزی دوست دارد فیلم‌ساز ناشناخته‌ای را پیدا کند که کار جدید و هیجان انگیزی انجام داده است!
برای من مهم «هنر» است! این که اینقدر پر شور و هیجان با شما داشنجویان حرف می‌زنم، یکی از دلایلش همین است. خیلی مهم است که دانشجویان سینما هرچقدر که امکان دارد، تجربه کنند. آن‌ها از این طریق می‌توانند قدرت خلاقیت‌شان را تقویت کنند و امیدوار باشند که اصلا چنین مزخرفات سیاسی‌ای در کار نباشد!
عالیه رایان! «تجربه کردن» و به جرات می‌تونم بگم همینطور «شکست» بخشی از فرآیند فیلم‌سازی هستن! با این حال، این که جشنواره‌ها فیلم رو نپذیرن، می‌تونه به شدت دلسرد کننده باشه. آیا این که جشنواره‌ها فیلم رو نپذیرن، لزوما به معنای اینه که اون فیلم بده؟ به فیلم‌سازانی که هنوز فیلم‌شون در جشنواره‌ها پذیرفته نشده، چی می‌گی؟
نه، پذیرفته نشدن فیلم، به معنای «بد بودن» نیست!
من امسال فیلم‌هایی از فیلم‌سازان بزرگ، شناخته شده و ناشناس داشتم که دوستشان داشتم ولی نتوانستم آن‌ها را در برنامه قرار دهم. متاسفانه ما در حین برنامه‌ریزی جشنواره، باید خیلی چیزها را لحاظ کنیم. اگر فیلمی را انتخاب نمی‌کنیم، دلایل متنوعی دارد چون ما باید خیلی از مسائل را در نظر بگیریم. هرگز انتخاب نشدن را به معنای شکست نبینید. یادتان باشد که حالا برنامه‌ریز جشنواره با کار شما آشنا شده است. فارغ از انتخاب شدن یا نشدن، در جشنواره‌های فیلم شرکت کنید و بدین شکل خودتان را معرفی کنید. به محض این که وارد این صنعت می‌شوید، عملا دارید این کار را انجام می‌دهید. چرا همین الآن شروع نکنید!؟
نظرت رو دوست داشتم! در پایان، چه توصیه‌ای برای فیلم‌سازانی داری که می‌خوان در جشنواره‌های فیلم شرکت کنن؟ اگه بخوای روی چیزی تاکید کنی، اون دو سه نکته‌ای که فکر می‌کنی خیلی مهمه و باید به خاطر بسپرن، چه چیزایی هستن؟
مهم‌ترین چیزی که می‌توانم به دانشجویان سینما بگویم این است که منظم باشید، برنامه‌ریزی داشته باشید و مثل یک شغل با آن برخورد کنید. این مطمئنا به شما اعتماد به نفس بیشتری خواهد داد و در عین حال ترس از شکست را هم کم خواهد کرد.
در کارتان جرات و جسارت داشته باشید و هرگز از کاری که می‌خواهید انجام دهید، دست نکشید! نیمی از نبرد «استمرار» است و نیم دیگرش «نظم» و «رویا»هایتان را رها نکنید چون آدم‌های بسیاری هستند که در حال محقق کردن این رویاها هستند. این حرفه شماست، هرکسی که توانایی‌های شما را نادیده می‌گیرد، برود به درک!
در پایان، اگر سوالی از من دارید یا می‌خواهید فیلمتان را برای من بفرستید، راحت باشید. به من ایمیل بزنید. ryan[at]prindie.org
من اینجا هستم چون عاشق سینما هستم! تمام!
منبع: Lights Film School
فیدان در شبکه‌های اجتماعی