سیستم ارزش‌گذاری فیلم‌ها
•
دایره سیاه به نشانه صفر مطلق و بی‌ارزش دادنستن کامل یک اثر است. شاید بیش از هر کدام دیگر از نمرات زیر این دایره سیاه است که با بالاترین امتیاز این سیستم یعنی چهار ستاره کامل ارتباطی حسانی برقرار می‌کند. به همان نسبت که شاهکار دانستن یک اثر هنری بیشتر یک تجربه شخصی و حسانی است تا یک فرآیند فرمول پذیر، دادن عنوان مطلقِ دایره سیاه به یک اثر نیز چنین تجربه‌ای است. بسیار به تجربه زیسته، انتظارات ما از هنر در مفهوم کلی آن و همینطور عوامل متعدد دیگر ارتباط دارد. اما بی‌شک چنین رفتاری قابل توضیح است و منتقد فیلم می‌تواند و شاید حتی لازم می‌داند کامل توضیح بدهد که چرا چنین موضع قاطع و مطلقی در برابر یک فیلم گرفته است.
½
فیلم‌هایی کاملاً ضعیف در فرم و روایت. فیلم‌هایی که ابداً موفق نمی‌شوند به استانداردهای معمول نزدیک شوند.
*
فیلم‌های ازدست‌رفته. فیلم‌هایی که به دلیل اشتباهات فاحش، آن تأثیری که باید را از دست داده‌اند. این دست فیلم‌ها معمولاً هیچ حسی را برنمی‌انگیزند.
* ½
فیلم‌هایی که اندک ارزش‌هایشان باعث می‌شوند از دیدنشان پشیمان نشویم.
**
فیلم‌هایی که چیز تازه‌ای برای ارائه ندارند اما در اجرا استانداردهای پایۀ فرمی و روایی را رعایت کرده‌اند. این فیلم‌ها حاصل رعایت صرف قواعد آکادمیک سینما هستند، اما استعداد ویژه‌ای در ساخت آن‌ها مشاهده نمی‌شود.
** ½
فیلم‌های قابل‌قبولی که هرچند دچار ضعف‌هایی هستند، اما بااین‌حال نقاط قوت قابل‌اعتنایی دارند.
***
فیلم‌هایی که استعداد و توانایی‌های فیلم‌سازشان را به نمایش می‌گذارند، نقص‌هایی دارند اما تلاش‌های صورت گرفته برای دستیابی به کیفیت بالا در آن کاملاً مشهود است.
*** ½
فیلم‌هایی کامل و بی‌نقص اما فاقد آن طراوت و تازگی که آن را بدل به یک شاهکار کند.
****
این فیلم‌ها یک اتفاق هستند. فیلم‌هایی که موفق می‌شوند گستره تازه‌ای از سینما در مقابل چشمان مخاطب بگسترانند. این فیلم‌ها گاهی حتی می‌توانند نقص‌هایی جزئی در استفاده از تکنیک داشته باشند، اما به لحاظ دستاورد سینمایی، در زمره شاهکارها قرار می‌گیرند.
آخرین بازنویسی، پنجشنبه، ۴ اردیبهشت ۱۴۰۴
فیدان در شبکه‌های اجتماعی