مقدمه:
گمان می‌کنم تمام یا حداقل بیشتر فیلم‌سازان عرصه فیلم کوتاه با جشنواره فیلم کوتاه درسدن آلمان آشنایی داشته باشند.
من به لطف هادی علی پناه عزیز که اجازه ثبت روزنوشت‌های مبتدیانه من درباره حضورم در این فستیوال را در سایت فیدان داد، سعی می‌کنم هر روز اتفاقات یا رویدادهای مربوط به جشنواره را به صورت مفید و خلاصه ارسال کنم. شاید برای دوستان فیلم‌سازم که سال آینده قصد شرکت در این جشنواره را دارند مفید باشد.
درباره فستیوال و شهر درسدن:
شهر زیبای درسدن در شرق کشور آلمان و در یکصد کیلومتری دو کشور چک و لهستان قرار دارد.
این شهر کوچک هشتصد ساله حدود پانصد هزار نفر جمعیت داره که رودخانه البه از میان آن می‌گذرد… بگذریم؛
جشنواره فیلم کوتاه درسدن از جمله جشنواره‌های معتبر اروپا محسوب می‌شود که از سال ۱۸۹۸ اندکی قبل از فروپاشی دیوار برلین برای نمایش فیلم‌های ممنوعه آغاز به کار کرد و در همان سال دور از چشم دولت وقت فیلم‌ها را به صورت غیر رقابتی به نمایش گذاشت.
این جشنواره از نظر مجموع جوایز با بودجه‌ای نزدیک به ۶۶۰۰۰ یورو و ۲۰۰۰۰ تماشاگر هم یکی از بهترین‌ها محسوب می‌شود.
تندیس این جشنواره اسب سوار طلایی نماد پادشاه آگوست استراونگ است که مجسمه او در میان یکی از میدان‌های شهر خودنمایی می‌کند. بخش‌های رقابتی این جشنواره در قالب فیلم‌های داستانی و انیمیشن است، البته این جشنواره بخش‌های مختلف و متنوعی دارد که حتما در روزهای آتی برای شما دوستان معرفی خواهم کرد.
حضور در درسدن:
متاسفانه بین تهران و درسدن پرواز مستقیمی وجود نداشت و من اول به فرانکفورت که حدود چهار ساعت و نیم طول کشید و بعد به درسدن که حدود چهل دقیقه پرواز طول کشید آمدم.
بین فرودگاه و دفتر جشنواره در حدود بیست دقیقه با اتوبوس فاصله هست.
من خوشبختانه این شانس را داشتم که با مدیر انجمن فیلم کوتاه آلمان خانم ویله در جشنواره فیلم کوتاه تهران به واسطه تهیه کننده ترک فیلم «باران آهسته می بارد» آشنا بشوم (البته می‌دانید که در این سال‌ها بیشتر مهمان‌های خارجی جشنواره فیلم کوتاه تهران برای ساده‌ترین ارتباط و گپ و گفت‌های حتی کوتاه با فیلم‌سازان ایرانی قرنطینه هستند) و به همین واسطه توانستم فیلمم را به جشنواره درسدن برسانم و به همراه ایشان با فعالیت‌های جشنواره از نزدیک آشنا بشوم.
قبل از شروع فستیوال به دفتر جشنواره که مساحت زیادی هم نداشت سری زدم و مانند هر جشنواره دیگری حتی روزهای تعطیل هم مشغول به کار بودند و از عکسی که گرفتم متوجه می‌شوید در چه وضعی بودند. سپس به انجمن فیلم کوتاه آلمان سری زدم و با کارمندهای دفتر انجمن درباره فستیوال و حضور ایران در چند دوره اخیر صحبت کردم و متوجه شدم سال ۲۰۱۰ بخش کوتاهی را به فیلم‌های مستند ایرانی اختصاص دادند و از آن‌ها قول گرفتم که در دوره‌های بعد توجهشان را روی سینمای کوتاه ایران هم بگذارند.
پایان
افتتاحیه جشنواره ساعت هفت فردا ست و باید ببینم که چه برنامه‌هایی را به اجرا می‌گذارند. تمام درباره آن برنامه‌ها هم خواهم نوشت.
یادداشت‌های روزانه سعید نجاتی از جشنواره درسدن – بخش نخست
یادداشت‌های روزانه سعید نجاتی از جشنواره درسدن – بخش دوم
فیدان در شبکههای اجتماعی