درباره فیلم کوتاه «سایه فیل» به کارگردانی آرمان
خوانساریان نوشته: فرید متین دلتنگی بزرگ می‌شود. شب‌ها. روز هزار راهِ فرار دارد و آدم
می‌تواند خودش را سرگرم کند یا به بی‌خیالی بزند. یا نقش بازی کند. امّا شب ماجرای
متفاوتی دارد. انگار که سایه یک فیلِ بزرگ افتاده باشد روی خانه‌ات. سیاهی همه‌جا
را می‌گیرد. و این وقت‌ها ست که تازه دیدنِ جیغ‌کشیدنِ مردم نه‌تنها…
یادداشتی
درباره فیلم کوتاه «خانه عروسک» به کارگردانی سلیمان ابراهیمی نوشته: هومن نیک‌فرد نورا: دیگر به
این قبیل وظایف اعتقادی ندارم. عقیده من این است که قبل از هر چیز «من» بشوم. همان
طوری که تو «تو» هستی. یا به هر صورت باید سعی کنم من هم مثل تو جزء افراد بشر
حساب بشوم. من خوب می‌دانم، توروالد، که بیشتر مردم خیال می‌کنند حق با…
درباره فیلم کوتاه «دیدن» به کارگردانی سهیل امیرشریفی نوشته: فرید متین دختری نزدیکِ دوربین می‌شود. از پله‌ها پایین می‌آید و بعد، به راست می‌پیچد و از سمتِ چپِ قاب خارج می‌شود. این افتتاحیه‌ای ست که امیرشریفی برای فیلم‌ش طراحی کرده‌است. افتتاحیه‌ای که اوّلین مضمونِ مهمّ فیلم را هم به مخاطب معرّفی می‌کند: هدایت‌شدن. هندزفری‌ای در گوشِ دختر است که با آن صدای دوست‌پسرش را می‌شنویم.…
درباره فیلم‌های داستانی بخش بین‌المللی سی و پنجمین جشنواره کوتاه تهران
نوشته: مازیار تهرانی
یک سوال چالشی در تکنیک مهجور بخیه‌زدن (suture) وجود دارد: بیننده چگونه دوربین را فراموش می‌کند و خیال می‌کند که واقعا شاهدِ ماجراست؟ (البته در صورتی که مولف این قصد را داشته باشد)
لورا مالوی، نظریه‌پردازِ پرهیاهویِ سینما معتقد است سه نوع نگاه در فیلم صورت می‌گیرد: نگاه خود دوربین
نگاهِ…
به‌بهانه فیلم کوتاه «برای استراحت»[۱] به کارگردانی شین‌یا ایزوبه[۲]
نوشته: علی‌سینا آزری رئالیسم نو: چیزها
فرنان لژه در شروع مقاله‌اش به سال ۱۹۲۶ با نام «رئالیسم نو ــ ابژه(ها)»[۳] می‌نوشت: «هر تلاشی در زمینه سینما باید متمرکز بر برجسته کردن ارزش‌ِ چیزها باشد… تمام سینمای معاصر را اکسپرسیونیست‌های تاریخ‌گرا، ادبی یا رومانتیک اشغال کرده‌اند. بیایید همه آن‌ها را فراموش کنیم، و با خوش‌وقتیِ تمام، غرق…
فیدان در شبکههای اجتماعی