محمد ارژنگ در یادداشتی کوتاه به مساله حذف سیمرغ فیلم کوتاه پرداخته و درباره متن‌های اخیر بیژن میرباقری و هادی علی‌پناه نیز توضیحاتی ارائه داده است.

بازگشتن سیمرغ به جشنواره فجر، چیزی است که بسیاری از اهالی فیلم کوتاه خواهان آن‌اند. اما برگشتن این سیمرغ به لانه، جز با پیگیری‌های به‌دوراز حاشیه مقدور نیست. کاری که خوشبختانه همه،‌ به‌خصوص هیئت‌مدیره ایسفا دارند می‌کنند. در این مسیر، چیزی که سبب می‌شود از حاشیه‌های بی‌ربط به دور بمانیم، نقد همدیگر است؛ کاری که بیژن میرباقری در پاسخ به نوشته هادی علی‌پناه شروع کرد. این کاری است که من هم در این یادداشت کوتاه ادامه‌اش داده‌ام. مجموعه همه این‌ها با هم است که نه‌تنها سبب خواهد شد سیمرغ کوتاه به لانه برگردد، که ادامه دادنِ این روش منطقی، در آتیه مسبب اتفاقات بهتر هم خواهد شد.

خوشبختانه هم یادداشت هادی علی‌پناه و هم بیژن میرباقری، هر دو یک چیز را می‌گویند و آن‌هم فهماندن جایگاه بااهمیت فیلم کوتاه به برخی مدیران است که گویی دوست ندارند گوش و چشم‌شان را به این حقیقت بگشایند. به این مقصود، هادی علی‌پناه کماکان خواهان پیگیری برای برگشتن سیمرغ شده و دلایلش را توضیح داده و بیژن میرباقری پیشنهاد جشنواره‌ای مردمی را برای فیلم کوتاه داده که به بیان او «لج‌بازی‌ای» باشد با مدیران حرف‌نشنو. فارغ از آن‌که این لج‌بازی خوب است یا بد، اما در یادداشت بیژن، من چیزی را می‌بینم که تصور می‌کنم یحتمل نتیجه یک فراموشی کوچک است. در همان یادداشت، بیژن از خاطراتش در راه‌اندازی انجمن فیلم کوتاه گفته است. انجمنی که به لطف خودش و دوستان دیگر (که همه می‌شناسیم) حالا مایه همدلی ما شده و مأمن صنفی ماست. اما همان روزی که بیژن و دوستان دیگر برای راه‌اندازی انجمن، سراغ مدیری رفتند و جواب نه شنیدند، قصدشان چه بود؟ آیا قصدشان جز این بود که به جایگاه فیلم کوتاه رسمیت ببخشند و به آن هویت مستقلی بدهند؟ چیزی که واقعاً رخ داد و فیلم کوتاه، از محصولی پراکنده که فقط در جشنواره‌های دولتی نمایش داده می‌شد، به شاخه‌ای از سینمای ملی مبدل شد. مسیری که البته هنوز کامل نشده و باید پیش برود. بنابراین شنیدن این کلام از زبان بیژن که «در کافه‌های کمی زیرزمینی می‌شود جشنواره مردمی راه انداخت» بیش‌تر از هر چیز برایم تداعی‌کننده فراموشی نگارنده آن از مسیری است که خودش به همراه هم‌صنفانش آغاز کرده است. من هم مانند هادی علی‌پناه معتقدم باید با بیش‌تر وارد کردن فیلم کوتاه به رویدادهای مهم سینمایی، سبب شویم این شاخه از سینمای ملی بهتر دیده شود. هدف از این‌همه اصرار اهالی فیلم کوتاه به بازگشت سیمرغ، نه خود آن، که جلب‌توجه آن گوش‌ها و چشم‌های بسته و گسترده کردن دامنه تماشاگران فیلم کوتاه است وگرنه چنان‌که علی‌پناه هم نوشته «یک تندیس خالی به چه‌کار فیلم‌ساز می‌آید؟»

محمد ارژنگ

متن یادداشت‌های پیشین بیژن میرباقری و هادی علی‌پناه

بیژن میرباقری در پاسخ به متن هادی علی‌پناه

پیوند کوتاه: https://www.fidanfilm.ir/?p=4812