بیایید به همه بچه‌های فیلم کوتاه حق بدهیم. حق بدهیم چون وعده زیاد شنیده‌اند و قدر زیادتر ندیده‌اند. بیایید لا به لای این خطوط که در ادامه خواهید خواند پی ببریم به استعدادی که دارند، به سختی‌هایی که کشیده‌اند و البته به امیدی در جانشان شعله‌ور است. حقیقت هم اینجا ست که فردا ازآن همین جوان‌هاست. چه بخواهیم و چه نخواهیم. امروز پیش از هر زمان دیگری این جوان‌ها به همراهی مدیران فهیم نیاز دارند و اینقدر بی‌مهری کشیده‌اند که بارقه‌ای از همراهی را قدر بدانند. البته بیشتر و بیشتر هم می‌خواهند چرا که ظرفیت بیشتر داشتن را دارند. این را به خوبی و تمام و کمال ثابت کرده‌اند. مدیران عزیز، دوستان با سابقه و با تجربه… پویایی و بالندگی در حضور جوان‌ها خلاصه می‌شود. در چند روز گذشته خانواده فیلم کوتاه شاهد اتفاق‌های بسیاری بود. خوب یا بد این جنب و جوش هم ثمره جوانی ست.
در این چند روز واژه و کنش «خرد جمعی» دوباره در بین اعضای این خانواده بزرگ یادآوری شده است. با قدردانی از عزیزی که این واژه را یادآوری کرد مطمئن هستیم که فیلمسازان جوان و با استعداد آن را با «اراده جمعی» در هم آمیخت و افتخاری جمعی را رقم خواهند زد. افتخاری که بزرگ و کوچک به آن خواهیم بالید. به امید روزهایی که حس خوب همراهی و حسن نیت مدیران خاطرات روزهای سخت را دور کند. سینما و فیلم‌ساختن به نفسه اتفاق سختی است. بگذارید سختی‌هایش در راستای رسیدن به آثاری با ارزش به جان خریده شوند نه تحمل قدر ندیدن‌ها و مانع‌تراشی‌ها.
کنار همه این حرف‌ها فیدان لازم می‌داند از طرف خودش از تک تک فیلمسازان فیلم کوتاه، از اعضای خانواده انجمن صنفی فیلم کوتاه و انجمن سینمای جوانان ایران، از مدیران سازمان سینمایی و جشنواره فجر تشکر کند. (هادی علی‌پناه)
کاوه مظاهری
اتفاقی که برای سیمرغ فیلم کوتاه افتاده، خواسته ی چند ساله ی همه ما بوده. این اتفاق خوب را فدای حاشیه های اخیر رفت و آمدهای مدیرها نکنیم. شخصا برایم فرقی ندارد، چه کسی مدیر شود. فقط مهم این است که مطالبات ما را پیگیری کند. هر کسی که مطالبات ما را پیگیری کند، من حمایتش می کنم. مهم این است که مسیر فیلمسازی راحت تر و حرفه ای تر شود. مدیری که بفهمد فیلم کوتاه یک حرکت دورهمی و از سر بیکاری نیست، بلکه یک حرکت جدی، خلاق و آینده ساز است، مدیر قابل حمایتی ست. و هر وقت که این مهم را فراموش کند، مطمینا حمایتی هم نخواهد شد.
امیدوارم این برآورده کردن مطالبات دیرینه و به حق فیلمسازان فیلم کوتاه، به سیمرغ ختم نشود و مقطعی نباشد.
دم بچه های ایسفا و انجمن سینمای جوان و بقیه ی دوستانی که برای رسیدن به حق مان زحمت کشیدند گرم. دست تک تک شان را می فشارم.
مسعود حاتمی
سلام جشنواره فیلم فجر. می‌دانم که امروز از همیشه حال بهتری داری. می‌دانم که در پوست خودت نمی‌گنجی. می‌دانم که می‌خواهی فریاد شادی سر دهی. تو از همه مدیرانی که امروز می‌آیند و فردا می‌روند، بهتر میدانی که چه افتخار بزرگیست بر شانه نشاندن و معرفی جوانان هنرمند و خلاقی که آینده سینما و هنر ایران به آن‌ها خواهد بالید. مبارکت باشد این شادی. ما یاران فیلم کوتاه در کنار هم تلاش کردیم و امروز تو شادی… شادیت مبارک.
خوب است مدیران عزیز فرهنگی کشور بدانند مادامی که مطالبات جوانان این مرز و بوم دغدغه‌شان باشد. ما هم در کنارشان خواهیم بود. جشنوار فجر شاد باش که ما از شادی مدام تو پاسداری خواهیم کرد.
علی عسگری
بدون شک همان اندازه که بازگر‌اندن سیمرغ فیلم کوتاه به جشنواره فجر به فیلم کوتاه اعتبار می‌دهد، حضور فیلم کوتاه نیز به جشنواره اعتبار و رسمیت می‌بخشد. پس تبریک به برگزارکنندگان این دوره برای ذکاوتشان و تشکر از تمام اعضای جامعه فیلم کوتاه برای تلاششان.
امیر مسعود سهیلی
یه اتفاق مهم‌تر از برگشتن سیمرغ به فیلم کوتاه افتاده…
اینکه حرفهای ما شنیده می‌شه…
اینکه با اتحاد و هم‌صدایی میتونیم خیلی چیزها رو تغییر بدیم.
کاش قدر قدرتی که به دست آوردیم رو بدونیم…
ممنون از همبستگی و هم‌صدایی بچه‌های سینمای کوتاه و تشکر از همه کسایی که این صداها رو بالاخره شنیدن.
سالم صلواتی
دم همه عزیزانی که در بازگشت سیمرغ فیلم کوتاه به جشنواره فجر تلاش کردند و زحمت کشیدند، گرم. دوستان خوب هیئت مدیره انجمن فیلم کوتاه، معاونت سینمایی و… باید خوشحال بود حتی با وصف دلتنگی‌های هفت سال کم مهری گذشته که خوب می‌شناسیم‌اش، چرا که این بازگشت در مسیر بازگشت شایسته احترام به اجتماعی است که برای آن تمام این هفت سال یک‌صدا بود. واقعیت این است که مدیران می‌آیند و می‌روند، سیمرغ‌ها پر داده می‌شوند و باز می‌نشینند، اما در این میان برای جامعه فیلم کوتاه فکر کنم بیشتر از هر چیزی حس بازگشت احترام شایسته به موجودیت اوست که برایش شادی بخش باشد. حس خوب دستیابی به چیزی که برای آن تمام قد تلاش کرده و جنگیده باشی امیدبخش و درخشان است… درست عین فیلم کوتاه.
امید عبدالهی
لبخند سیمرغ
برای من نه رفتن‌اش چندان غم انگیز بود و نه آمدنش چندان مسرت بخش. چراکه معتقدم این رفت و آمدها بیش از آنکه به ما فیلمسازان مرتبط باشد، نتیجه حساب و کتاب‌های صاحب منسبان و دولت‌مردان است و چه بسا با ورزش بادی دیگر سیمرغ ما دوباره از روی این بام پَر بکشد. اما خب عقل سلیم حکم می‌کند که از هر فرصتی برای قدردانی و تجلیل از فیلم کوتاه و فیلم‌سازانش بهره جست و حالا بازگشت سیمرغ، یکی از این فرصت‌هاست. راستی پس از انتشار این خبر، به چهره سیمرغ نگاه کرده‌اید؟ لبخند می‌زند و غروری تازه در نگاهش هست. گویی به خود می‌بالد که از این پس با افتخار میهمان خانه یکی از فرهیختگان عرصه فیلم کوتاه خواهد بود و اعتبار از دست رفته‌اش را دوباره باز خواهد یافت!
آزاد محمدی
جشنواره فجر و هر جشنواره دیگری مفر رستگاری فیلم کوتاه نیست. همچنین که سیمرغ منتهای آمال و افق فیلمسازان نباید باشد. جشنواره فجر می‌تواند امکان نمایش و گردهمایی فیلمسازان فیلم کوتاه باشد. تلاش ایسفا و انجمن و هر نهاد دیگر برای حصول این امکان از دو وجه راهگشاست: یک اینکه جمعیت فیلم کوتاه با تمرین تجمیع و همگرایی می‌تواند فضای مطالبه‌گری و فرهنگ پیگیری حقوق خود را ایجاد و تثبیت کند و دو اینکه فضای بیشتر و متعددی برای نمایش و دیده شدن فیلم کوتاه بگستراند.
محمد نجاریان
در همه سی و چند سال گذشته جشنواره فجر مدیران رنگ و وارنگی به خودش دیده که قوانین مختلفی رو به روش آزمون و خطا امتحان کردن. مدیرانی که عموما تا امروز فراموش شدن.
در همه سی و چند سال گذشته جشنواره افتخار این رو داشته تا فیلمسازان و فیلم‌های مهمی رو به جامعه سینمایی و تماشاگران معرفی کنه. فیلمایی که همچنان پس از دهه‌ها دیده میشن و سینماگرانی که دارن فیلم‌های جدیدشون رو می‌سازن.
حالا پس از چند سال وقفه، جشنواره فجر دوباره افتخار این رو داره تا به معرفی نسل جدید فیلمسازان و جریان پیشرو و متفاوتی از سینما بپردازه. امیدواریم تا در سال‌های بعد با پیش‌بینی بخشی مستقل در آئین نامه و وضع قوانین شفاف این افتخار تکمیل تکمیل بشه.
باشد که شیرینی به سرانجام رسیدن این خواست جمعی، انگیزه‌ای باشه برای پیگیری مطالبات مهم‌تر خانواده فیلم کوتاه.
آرین وزیر دفتری
حس خوب تعلق داشتن به جامعه‌اى که براى مطالبه‌هایش می‌جنگد؛ مطالبه ساده‌اى که حق همه‌مان بود و معلوم نبود چطور هفت سال پى در پى به فراموشى سپرده می‌شد و انگار نه انگار…
بگذریم…
چه خوشمان بیاید و چه نه، جشنواره فجر مهم‌ترین رویداد سالانه سینمایى ایران است و چه برخى خوششان بیاید و چه نه، حالا جامعه متحد فیلمسازان کوتاه از هفت سال نادیده گرفته شدن در آن عبور کرده و امسال فیلم کوتاه ایران با قامتى بلند در جشنواره فجر نماینده و برگزیده دارد؛ هفت فیلم‌ساز کوتاه، هفت سال، با هفت بار خوانده نشدن نامشان، هفت سیمرغ را نگرفتند و امسال عضوى از جامعه فیلم کوتاه نامش خوانده می‌شود و سیمرغى هفت ساله را به خانه خواهد برد.
سپاس از همه آن‌هایى که تلاش کردند تا وعده امسال دوباره و دوباره به سال بعد موکول نشود.
اسما ابراهیم زادگان
من عضو تازه وارد خانواده فیلم کوتاه‌ام.
تو این مدت که به یک سال هم نمی‌رسه فهمیدم اتحاد و دوستی این جمع مهم‌ترین عامل رسیدن به اهدافش بوده و هست. شاهد و پیگیر نامه‌ها، تلاش‌ها و زحماتتون بودم و خوشحالم از این که امسال در جشنواره فجر نام فیلم کوتاه بعد از چند سال برده می‌شه. خسته نباشین و تبریک به همه.
احد محمد کرمی
یادداشتی برای یادآوریِ بزرگترایی که از پرواز سیمرغ سال‌ها پیش می‌گفتن و جوون‌ترایی که برای بازگشت سیمرغ به آشیانه فیلم کوتاه دست به دست هم دادن. این‌بار اما خلاف تاریخِ «پیروز شدگان» عمل کردیم. شکست را گردن گرفتیم و پیروزی را تقسیم می‌کنیم.
نسل ما خوب می‌داند چطور ببخشد اما فراموش نکند، چطور عتاب پیشکسوتان را تاب بیاورد و خود را با «کیفیت کارش» ثابت کند.
ما خوب می‌دانیم قدرت با هم‌بودن را.
این قدرت بی‌پایان با هم بودن سیمرغ را به آسمان کوتاه و درخشانمان برگرداند. فارغ از اینکه چه کسی کدخداست، زمین ما از همه آبادتر شده.
حسین شاعری
حضور سیمرغ فیلم کوتاه به دلایل مختلف اتفاق خوبی ست، فقط در این بین، دو مطلب به نظرم باید رعایت شود.
یک اینکه به شکلی قضیه دنبال نشود که حس شود این سیمرغ وصله ناجور فجر است. از جمیع جهات…
دوم اینکه این اتفاق معطوف به سال اول و شروع فعالیت مدیریت نشود و تدامش بر خلاف گذشته حفظ شود.
از دید من همین دو نکته فعلا برای سیمرغ فیلم کوتاه کافی ست…
ممنون.
علی دلکاری
سلام خدمت دوستان
امروز دریک جلسه‌ای با خواندن خبر بازگشت سیمرغ فجر، شادی زیرپوستی انجام دادم که باعث شد با یکی از برنامه‌سازان صدا و سیما بحثی شروع شود سر اینکه جریان فیلم کوتاه مستقل نیست و اگر جشنواره را از فیلم کوتاه بگیرند، فیلمسازان کوتاه خواهند مرد؛ خدمتشان جواب دادم که قطعا و یقینا حق با شماست اگر جشنواره‌ها را از بچه‌های فیلم کوتاه بگیرند آن‌ها خواهند مرد همچنان که اگر اکران را از سینمای حرفهای و آنتن را از تلویزیون بگیرند، عوامل حرفهای سینما و تلویزیون زودتر از ما خواهند مرد. جشنواره برای ما، آنتن برای شما و اکران برای سینمایی‌ها.
دوباره عزیزی مستفیذ کرد که هنر برای هنر نزد اهالی فیلم کوتاه مرده است و صرفا برای جشنواره‌ها فیلم می‌سازند، خدمتشان عرض کردم که صحیح می‌فرمایید… اگر همین فردا فدراسیون‌های ورزشی همه ورزش‌ها در کل دنیا اعلام کنند که از این به بعد هیچ دوره مسابقه و جام جهانی و المپیک و… برگزار نخواهد شد، به نظرتان آیا ورزشکارها صرفا برای سلامتیشان حاضرهستند که دوباره تمرینات وحشتناک سخت ورزشی را انجام دهند؟
القصه دیدگاه دوتا آدم فرهنگی نسبت به فیلم کوتاه اذیتم کرده بود دنبال جایی می‌گشتم با چند نفر درد و دل کنم تا اینکه دیدم عضو این گروه شدم… اگه طولانی شد ببخشید.
خلاصه مبارک هممون باشه… امیدوارم با رفت و برگشت روسای جدید این بخش همیشه سرجای خودش بمونه.
سهند کبیری
خوبه که سیمرغ می‌گیریم، چرا که حقمونه، هرچقدر هم که بی‌ارزش باشه.
بهزاد آزادی
خوشحالم که سیمرغ برگشت، فقط امیدوارم با بازگشتش حاشیه‌ها را بیشتر نکند.
حامد نجابت
سلام. شخصا در مطالبات کلان صنفی و یا پیشینه و خواستگاه جشنواره‌های ایران نه پیگیری و اندوخته و معرفتی دارم و نه علاقه‌ای. برای تحلیل لایه‌های متنی و فرامتنی و بینامتنیِ بود و نبود سیمرغ یا هر پرنده و جشنواره و جهنده سازمان یافته‌ای نه دانش و تجربه‌ای دارم و نه علاقه‌ای. مع هذا با خوشحالی نسبی اهالی و دوستداران فیلم کوتاهیم از برگشت سیمرغ خوشحال شدم.
حامد اصلانی
۷سال تو فجرنبود؟!! خوب بد زشت. حالا دوباره هست؟!! خوب بد زشت!
اینکه تلاش دوساله خانواده فیلم کوتاه جواب داده خوب خیلی خوبه! درستشم همینه، باید پیگیر بود و خواست. ولی اینکه درصد خوشحالی از ورود به فجر چقدر باید باشه، نمیدونم! به‌هرحال خوبه که فیلم کوتاهم سیمرغ بگیره، نه اینکه سیمرغ خیلی ارزشمنده، نه، برای اینکه بگیم فرقی از نظر ارزش نداره… فیلم کوتاه با بلند!
سهیل امیر شریفی
دوستان خواستند چیزی بنویسم درباره بازگشت سیمرغ فیلم کوتاه به فجر. حرف تازه‌ای ندارم. همان که پیشتر گفتم را موکد می‌کنم. به گمان من این کار بیش از آنکه به نفع فیلم کوتاه باشد به نفع جشنواره فجر است. ده سال بعد اگر یکی از برندگان سیمرغ فیلم کوتاه فیلم‌ساز بزرگی شد افتخار و ادعای کشف او می‌ماند برای این جشنواره و چه اعتباری برای یک جشنواره بیشتر از این که فیلم‌ساز مهمی را کشف کرده باشد؟ من هرچند از بردن هر جایزه‌ای مثل هر انسان دیگر خوشحال می‌شوم اما هیچ جایزه‌ای را از هیچ جشنواره‌ای موید ارزش هنری کاری نمی‌دانم. که تایید یک جشنواره کجا و تایید تاریخ کجا؟ به این تقسیم‌بندی‌های رایج هم قائل نیستم که فیلم را با زمان‌سنج می‌سنجند. یقین دارم روزی برای همه‌مان بدیهی خواهد شد که سینما دراز و کوتاه ندارد. سینما خوب و بد دارد.
زهرا آهویی
حالا شما این همه زحمت می‌کشید این «فیلمْ کوچیک»ها چی میشن تهش؟ جایی هم دیده میشن؟ دلش به حالمان سوخته بود. آقای تدارکات خوشخنده و پر انرژی فیلمم که رزومه بلندبالایی در پشت صحنه فیلم‌های بلند با کارگردان‌های سرشناس و سریال‌های پربودجه تلویزیون داشت. حالا آمده بود سر به قول خودش یک «فیلمْ کوچیک» و وقتی ابعاد این کار را با «فیلم بزرگ»هایی که شاهد ساختشان بود مقایسه می‌کرد دلش به حال ما که به زعم او این همه زحمت می‌کشیم و دیده نمی‌شویم می‌سوخت… واقعیت این است که فیلمسازان کوتاه چه به قصد دیده شدن، چه به قصد تجربه کردن و چه به قصد قرار گرفتن روی سکوی پرتاب برای ورود به فضای ساخت «فیلمْ بزرگ» و قرار گرفتن در مناسباتش فیلم بسازند در رونق، سرحال و سرپا نگه‌داشتن سینمای این مملکت سهیم‌اند. به رسمیت شناختنشان و حضورشان در بزرگترین گردهمایی یا جشن سینمای ایران ضروری بود و حق مسلم‌شان. فارغ از نقدهایی که به شیوه فعلی انتخاب و داوری بخش فیلم‌های کوتاه در جشنواره فجر وارد است و با نادیده گرفتن همه اختلاف نظرهای مدیریتی، بازگشت سیمرغ فیلم کوتاه به این جشنواره خوشیمن و مبارک است؛ برای خود فجر که با نادیده گرفتن سینمای کوتاه یک چیزی کم داشت و برای فیلمسازان کوتاه که می‌توانند این سیمرغ را نماد به نتیجه رسیدن مطالبات و پیگیری جمعیشان بدانند. این سیمرغ همچنین می‌تواند فیلم کوتاه را برای مخاطبان این جشنواره ــ حداقل آن دسته از سینما دوستانی که چشمشان به این سیمرغ‌های سالانه است، برای سنجیدن عیار فیلم‌ها سیمرغ‌هایشان را می‌شمارند یا شناختشان از سینما به فجر محدود است (یا اصلا مثل همین آقای تدارکات فیلم من) ــ از «فیلمْ کوچیک» به بخشی قابل احترام و قابل اعتنا از سینما ارتقا دهد و ما فیلمسازان کوتاه را پیش چشم آن‌ها از آدم‌هایی که در جزیرهای دورافتاده به تلاشی بی‌نتیجه مشغولیم به آدم‌هایی تاثیرگذارتر تبدیل کند.
ماهان خمامی پور
من فکر می‌کنم اتفاق خوبی افتاده، ولی استمرارش باعث مهم شدنش می‌شه. البته بدون شک این رابطه برای دو طرف مفیده، و می‌تونه کمی بیشتر به این ایده که فیلم کوتاه مسیری برای رسیدن به ساخت فیلم بلند نیست کمک کنه، جشنواره فجر هم با اضافه شدن فیلم‌های کوتاه، کیفت بهتری در جشنواره خود به وجود می‌آورد. گاهی حتی بهتر از فیلم‌های سینمایی.
علی خوشدونی
مدت آشنایی من با بروبچه‌های فیلم کوتاه و فضای آن اینقدر کوتاه است که اصلا نمی‌دانم در حال حاضر کمبودها و مشکلات و نواقص ناشی از سوء مدیریت‌ها دقیقا چیست. این را هم نمی‌دانم که در شرایط فعلی، سیمرغ فجر اعتباری نصیب فضای کلی فیلم کوتاه خواهد کرد یا نه.
ولی بدون تحلیل خاصی و فقط از روی احساس شخصی این که شنیدم دوستانی از دو سال قبل تا امروز و تا به نتیجه رساندن حق و حقوقی که مدتی نادیده گرفته شده بود پیگیر داستان بودند کلی ذوق کردم. اگر هیچ دیواری کوتاه‌تر از فیلم کوتاه نیست چه مقاومتی بهتر از مشارکت جمعی؟ و چه چیزی خطرناک‌تر از انفعال ما فیلمسازان و یا فعالان این حوزه که بستر را برای هرگونه سوء مدیریت فراهم می‌کند؟
این را هم بگویم که احقاق مطالبات این چنینی (سیمرغ) حداقل دو یا سه جشنواره باید بیاید و برود تا معنا و مفهوم خودش را پیدا کند و هدف هم دل‌خوش‌کنک نیست. خوشبینانه فکر می‌کنم تعامل مداوم و با سازوکار تشکل صنفی با نهادهای مربوط جلوی هرگونه مکانیسم اشتباه را خواهد گرفت تا تصمیم و اتفاقی که قرار بود به نفع فیلم کوتاه رقم بخورد در نهایت به ضرر آن تمام نشود.
در اخر به نظرم حداقل امسال ابدا مهم نباشد چه فیلم یا فیلمسازی برگزیده خواهد شد. چرا که اگر افتخاری باشد برای همه به‌ویژه آن عزیزانیست که تلاششان به نتیجه رسیده است.
علیرضا سلمانپور
بی شک بازگشت سیمرغ پر کشیده به آغوش سینمای کوتاه ایران نویدگر اتفاقات خوبی است اما آنچه چشم‌گیرتر و قابل اعتناتر است وجود همبستگی در بدنه سینمای کوتاه است که در طول این مدت برای رسیدن به هدف و آمال و حقوق خود یکدل و همراه شدند تا با بهره‌مندی از خرد و همراهی جمعی به خواسته‌شان دست یابند. امیدوارم این همبستگی تا رسیدن به یکا یک حقوق و خواسته‌هایمان ادامه داشته باشد چرا که به قول مثلی تُرکی «تک اَلدَن سَس چیخماز».
آرمان خوانساریان
مدرسه‌ای بودم و عاشق فیلم و مثل همه فقط جشنواره فجر را می‌شناختم.
اطلاعاتم آن زمان در مورد فیلم کوتاه فقط در حد چند صفحه‌ای بود که مجله فیلم درباره فیلم کوتاه‌های حاضر در فجر می‌نوشت. و اینکه فیلم‌سازهای مطرح از فیلم کوتاه آغاز کرده‌اند.
حالا می‌خواستم فیلم کوتاه بسازم ولی نمی‌دانستم چگونه می‌شود فیلم کوتاه دید!؟
مجبور شدم اولین فیلم‌نامه‌ام را بر اساس همان قصه‌های دو خطی مجله فیلم از فیلم کوتاه‌های حاضر در جشنواره بنویسم.
فکر می‌کنم که اگر مسئولان آن سال‌های فجر هم مثل مسئولان این هفت سالِ عجیب، این استدلالِ عجیب را داشتند که چون جشنواره فیلم کوتاه تهران هست نیازی به حضور فیلم کوتاه در فجر نیست، امروز منی به عنوان فیلم‌ساز کوتاه وجود نداشت که از بازگشت سیمرغ خوشحال باشد… سیمرغی که نبودش را حاصل دست روی دست گذاشتن مسئولانش می‌دانم و بودنش را حاصل عزم جزم مسئولانش…
اصلان شاه ابراهیمی
بازگشت سیمرغ… بیشتر شبیه به نام یک افسانه است افسانه‌اى که به واقعیت ختم شد
شنیدن این خبر براى من دو حس متفاوت داشت
۱. نگرانى از اینکه صرفاً نشانى از در باغ بهشت باشد.
۲. خوشحالى و هیجان از به نتیجه رسیدن یک همت جمعى.
کدام احساسیست و کدام منطقى را زمان جواب می‌دهد.
اما بار دیگر دیدیم که خواستگاه جمعى چه قدرتى می‌تواند داشته باشد.
خوشا به‌حال ناخدایى که سکانش را به مسیر باد می‌سپارد که باد موافق او را به مقصد برساند.
فیدان در شبکه‌های اجتماعی