دست و پا بسته در منجلاب خودساخته ذهن و عین، زن و مرد را در مسیری قرار داده که از این بلاتکلیفی بگریزند و چاره‌ای برای درد به زبان نیامده‌شان بیابند. اما همین مسئله گریز، همین گذرِ از پشت سر برای پناه بردن به زیبایی، با حضور ــ تنها ــ فیزیکیِ مرد و ناآرامی‌های درونی زن، میسر که نیست، هیچ، بیشتر احتمالی‌ست برای وقوع حادثه.…
یادداشتی بر فیلم کوتاه آپارتمان مورچه‌ها به کارگردانی توفیق امانی؛ قرار است دکوپاژ سکانسی بنویسید متشکل از سه نفر که در یک خط کنار هم نشسته‌اند و به روبرو می‌نگرند. سر نمی‌چرخانند. نقطه دیدشان ثابت است و خود در تقابل با فضا مغلوب‌اند و منفعل. به نظر سخت می‌آید. حال اگر قرار بر این باشد که دوربین با آن‌ها و نه جدا از آن‌ها بماند…
فیدان در شبکههای اجتماعی