یادداشتی بر فیلم کوتاه «زندگی من باد است (یک نامه)» به کارگردانی آناهیتا قزوینی زاده نوشته ستاره آزاد «من یاد گرفته‌ام چگونه زخم‌هایم را مثل پیراهنم بدوزم من یاد گرفته‌ام چگونه استخوانم را مثل لولای در جا بیندازم کسی نمی‌تواند با من قرار بگذارد چراکه من در زمان‌های مختلفی هستم و هم زمان که پنج سالگیم دست پدر را گرفته است دست دیگرم دارد جنازه‌اش…
درباره فیلم کوتاه «زندگی من باد است (یک نامه)» به کارگردانی آناهیتا قزوینی‌زاده نوشته لاله شاکری دلتنگی خط افق است. امتداد می‌یابد و ما را می‌پوشاند. دلتنگی لایه‌‌های توبرتوی وجود است که خموش و مسکوت فریاد می‌زند. یاد و خاطره شعری همیشگی است. ترانه‌ای که همه‌ی عمر زیرِ لب روح زمزمه می‌شود و زنده می‌ماند؛ در هوایی یا تنی و وطنی دیگر. زن از خاورمیانه…
یادداشتی بر مستند کوتاه «چه کسی خورشید را دوست دارد» به کارگردانی آرشیا شکیبا نوشته: علی بکتاش فضای جنگ، هوای خفگان و حالِ سخت روزگار است. زمین و زمان جولانگاهِ دود و آتش است. انسان در میان سنگینیِ انفجار‌ها و نابودیِ خروار خروار امید چه باید بکند؟ روزگارِ فیلم «چه کسی خورشید را دوست دارد»، روزگار سکوتِ پس از نبرد، میان منطقه‌ای در سوریه است.…
درباره‌ی فیلم کوتاه «دو زندگیِ سپیده» به کارگردانی سها نیاستی نوشته‌ی فرید متین از مجموعه بهترین فیلم‌های کوتاه سال ۱۴۰۲ به انتخاب فیدان سها نیاستی در اولین ساخته‌ی خود، از همان ابتدا سعی در ساختنِ دنیای شخصیتِ اصلی‌اش، سپیده (با بازیِ دیدنیِ ندا جبرئیلی)، می‌کند. معرفیِ او در محلِ کارش، ارائه‌ی قطره‌چکانیِ اطلاعاتی درباره‌ی گذشته‌ی این مغازه و گذشته‌ی خیاطی دیگر، تأکید بر میمیکِ سپیده…
درباره انیمیشن کوتاه «پایان تابستان» ساخته تارا عطارزاده نوشته: هادی علی‌پناه از مجموعه بهترین فیلم‌های کوتاه سال ۱۴۰۲ به انتخاب فیدان عینیت بخشیدن به تجربه غرق شدن در حافظه، در خاطرات، شاید یکی از مهم‌ترین دلایل خلق هنر یا شاید بهتر است بگویم کشف هنر توسط انسان باشد. و سخت یاب‌ترین ویژگی هنر دست یافتن به کیفیتی ست که برآیند آن ترسیم و بازنمود سیالیت…
فیدان در شبکههای اجتماعی