نقدی بر فیلم کوتاه «سه سال و سه ماه و دو روز» به کارگردانی داوود رحمانی و سعید ولی زاده توضیح: این نقد بر اساس نسخه ۳۰ دقیقه‌ای فیلم کوتاه «سه سال و سه ماه و دو روز» نوشته شده است. ۱- آلفرد هیچکاک در پاسخ به سؤال خبرنگاری درباره پیام فیلم «روانی» به شوخی گفت: «در کافه‌های بین‌راهی توقف نکنید!». جواب دندان‌شکن (و قانع‌کننده!) سازنده…
نقدی بر فیلم کوتاه «کشتارگاه» به کارگردانی بهزاد آزادی آغازی در میانه سرخوشی، بی‌قراری و افراط… در کنار دوربینی علاقه‌مند به وضع لحظه، همراه و جانب گریز در مهار مطایبه و هم‌زمان سنگدلی. شیرجه‌هایِ در آب از همان اول آرامش تماشاگرش را بر هم می‌زند و ضرب شستش را به او نشان می‌دهد. این نمایش قدرت، با خونِ دماغ و زخمِ رویِ زانویِ هیوا و…
درباره فیلم کوتاه سایلنت به کارگردانی پویا نبی کم‌کم کار دارد به‌جاهای باریک می‌کشد. ترس از شباهت‌ها، تلقینی در وجودمان ساخته که نکند ما هم خدای ناکرده در اپیدمی تکرار مکرر حرف‌هایمان گیر افتاده باشیم، انگار که با دیوار حرف بزنیم. از شما چه پنهان ما با دیوار هم حرف زدیم که در صدایمان را بشنود ولی بازهم چاره‌ساز نبود. اصلاً قانون بقای حرف است.…
درباره دو فیلم کوتاه روشویی ساخته جابر رمضانی و تاریک‌روشن ساخته بهنام عابدی بسط ایده به‌منظور تحریکِ تکانه‌های حسیِ مخاطب و اشباع کردنِ او از این لذت در سراسر فیلم، همان اندازه که زنجیره روایی فیلم را گرم و جذاب جلوه می‌دهد، امکان تحت‌الشعاع قرار دادن اجرا را نیز با خود به همراه دارد. بدین معنی که سایه ایده، چنان پهن می‌گردد که عرصه را نه‌تنها…
یادداشتی بر فیلم کوتاه «چهارنفره» به کارگردانی سهند کبیری استفاده: کنترلِ ظرفیت‌های دنیای متن و شناساندن عینیت‌های آن، برای پاسخ دادن به خط لایه‌ای فیلم‌ها کمابیش مهم‌ترین مسئله است. نضج گرفتنِ اهرم‌هایی برای از جا درنرفتن حس و حساسیت فضا، از ورای خواسته‌هایی که ظرفیت بر ما تحمیل می‌کند، مکمل آن کمابیش است. خواسته‌ها چیست؟ قرار است ما را به کجا برساند؟ فضا از خواسته‌ها…
