درباره فیلم کوتاه سایلنت به کارگردانی پویا نبی کم‌کم کار دارد به‌جاهای باریک می‌کشد. ترس از شباهت‌ها، تلقینی در وجودمان ساخته که نکند ما هم خدای ناکرده در اپیدمی تکرار مکرر حرف‌هایمان گیر افتاده باشیم، انگار که با دیوار حرف بزنیم. از شما چه پنهان ما با دیوار هم حرف زدیم که در صدایمان را بشنود ولی بازهم چاره‌ساز نبود. اصلاً قانون بقای حرف است.…
درباره دو فیلم کوتاه روشویی ساخته جابر رمضانی و تاریک‌روشن ساخته بهنام عابدی بسط ایده به‌منظور تحریکِ تکانه‌های حسیِ مخاطب و اشباع کردنِ او از این لذت در سراسر فیلم، همان اندازه که زنجیره روایی فیلم را گرم و جذاب جلوه می‌دهد، امکان تحت‌الشعاع قرار دادن اجرا را نیز با خود به همراه دارد. بدین معنی که سایه ایده، چنان پهن می‌گردد که عرصه را نه‌تنها…
یادداشتی بر فیلم کوتاه «چهارنفره» به کارگردانی سهند کبیری استفاده: کنترلِ ظرفیت‌های دنیای متن و شناساندن عینیت‌های آن، برای پاسخ دادن به خط لایه‌ای فیلم‌ها کمابیش مهم‌ترین مسئله است. نضج گرفتنِ اهرم‌هایی برای از جا درنرفتن حس و حساسیت فضا، از ورای خواسته‌هایی که ظرفیت بر ما تحمیل می‌کند، مکمل آن کمابیش است. خواسته‌ها چیست؟ قرار است ما را به کجا برساند؟ فضا از خواسته‌ها…
یادداشتی بر فیلم کوتاه مراسمی برای یک دوست به کارگردانی کاوه ابراهیم پور روایت منسجم و سرخوشانه «مراسمی برای یک دوست» که از اساس به منبع اقتباسش بازمی‌گردد، در چارچوب یک سری قراردادِ ناگفته لابه‌لای گفته‌ها عرضه می‌شود. این بازیِ سخت سیاهِ بامزه که از دیالوگ ابتدایی فیلم به‌عنوان عنصری برای گریز از رئالیسم عینی و وصل شدن به ابزوردیسم نرم تقلا می‌کند، با ظرافت‌های…
نقدی بر فیلم کوتاه «کودکان ابری» به کارگردانی رضا فهیمی زمانی در دهه پنجاه کانون پرورش فکری کودک و نوجوان پا پیش گذاشت و تعدادی فیلم کاملاً مخالف با جریان حاکم سینما ساخت که مشخصاً بچه‌ها ایفاگر نقش اصلی آن‌ها بودند. قیام در برابر جامعه و پیرامون، بلوغ زودرس ناشی از کار و البته فیلم‌های آموزشی موضوع بسیاری از این فیلم‌ها شد. کیارستمی، بیضایی شاخص‌ترین…
فیدان در شبکههای اجتماعی