درباره‌ی فیلم کوتاه «حرف‌های شبانه» به کارگردانی امید عبدالهی نوشته‌ی فرید متین همیشه گفته‌اند و شنیده‌ایم که «سینما هنرِ نشان‌دادن است، نه گفتن.» به این معنا که هنرمندانه‌تر است که حرف‌ها را نگوییم؛ بلکه نشان بدهیم و با همین نشان‌دادن، بگوییم‌شان. جذابیتِ فیلم‌های امید عبدالهی برای من اما آن‌جایی است که او سعی می‌کند با نشان‌ندادن بگوید. این ویژگی را اولین بار در «میزبان» رصد…
درباره فیلم کوتاه «آشوب» به کارگردانی علی شریفی نوشته: امین پاک‌پرور پس از دوران کلاسیک تا به حال، تاریخ سینما فرم‌های متنوعی را در روایت و دکوپاژ تجربه کرده است که هریک در به هم ریختن اسلوب‌های درام و بیان سینما آرمانی داشته‌اند؛ اسلوب‌ها و نظم‌هایی که از نقد شعر ارسطو و بعدترها دوران طلایی هالیوود به میراث‌شان گرفته بودیم. از بنیادی‌ترین این نظم‌ها، ترتیب…
یادداشت سردبیر: سال گذشته تصمیم گرفتیم شور و هیجان خودمان برای دیدن فیلم کوتاه و برای شناختن نام‌ها و نگاه‌های تازه را در ظرف یک جشنواره کوچک و جمع و جور بریزیم. نمی‌دانم چه شد یا چه کردیم که، کجای کار را خلاف عادت بیمار زمانه رفتیم که، سریع‌تر از آنچه پیش‌بینی می‌کردیم، خیلی سریع‌تر، جماعت نگران از تغییر و تازه‌گی قصد کردند به شکستن…
درباره‌ی فیلم کوتاه «کوک» به کارگردانی صادق داوری نوشته: شاهین محمدی زرغان شیء علاوه بر آنکه به صورت مستقل کاربرد و معنی خود را دارد، گاهی چنان به مفاهیم و افراد پیوند می‌خورد که تصور یکی بدون دیگری امکان‌ناپذیر است. دیگر بدن اندام‌های به‌هم‌پیوسته‌ای که در آناتومی شناخته می‌شوند نیست. بلکه بدن ماشینی است که علاوه بر اندام‌های زیست‌شناختی، چیزهای دیگری نیز به‌آن متصل هستند.…
درباره‌ی فیلم کوتاه «پرستیژ» به کارگردانی زهرا آهویی نوشته: فرید متین سال‌ها پیش، مولانا در فیه‌مافیه نوشته‌بود که «الأشیاءُ تتبیّنُ بضدّها». چیزها با متضادهایشان آشکار [و تعریف] می‌شوند. شب با روز، خوبی با بدی، تاریکی با روشنی ــ البتّه اگر اصلن قبول داشته‌باشیم این‌ها متضادند و نه مکمّل. امّا به‌هرحال، چاره‌ای نیست. بعضی وقت‌ها بهتر به‌نظر می‌رسد که فیلم‌های خوب را ــ یا فیلم‌های بهتر…
