درباره فیلم کوتاه «دیدن» به کارگردانی سهیل امیرشریفی
نوشته: فرید متین
دختری نزدیکِ دوربین می‌شود. از پله‌ها پایین می‌آید و بعد، به راست می‌پیچد و از سمتِ چپِ قاب خارج می‌شود. این افتتاحیه‌ای ست که امیرشریفی برای فیلم‌ش طراحی کرده‌است. افتتاحیه‌ای که اوّلین مضمونِ مهمّ فیلم را هم به مخاطب معرّفی می‌کند: هدایت‌شدن. هندزفری‌ای در گوشِ دختر است که با آن صدای دوست‌پسرش را می‌شنویم.…
درباره فیلم‌های داستانی بخش بین‌المللی سی و پنجمین جشنواره کوتاه تهران
نوشته: مازیار تهرانی
یک سوال چالشی در تکنیک مهجور بخیه‌زدن (suture) وجود دارد: بیننده چگونه دوربین را فراموش می‌کند و خیال می‌کند که واقعا شاهدِ ماجراست؟ (البته در صورتی که مولف این قصد را داشته باشد)
لورا مالوی، نظریه‌پردازِ پرهیاهویِ سینما معتقد است سه نوع نگاه در فیلم صورت می‌گیرد:
نگاه خود دوربین
نگاهِ…
به‌بهانه فیلم کوتاه «برای استراحت»[۱] به کارگردانی شین‌یا ایزوبه[۲]
نوشته: علی‌سینا آزری
رئالیسم نو: چیزها
فرنان لژه در شروع مقاله‌اش به سال ۱۹۲۶ با نام «رئالیسم نو ــ ابژه(ها)»[۳] می‌نوشت: «هر تلاشی در زمینه سینما باید متمرکز بر برجسته کردن ارزش‌ِ چیزها باشد… تمام سینمای معاصر را اکسپرسیونیست‌های تاریخ‌گرا، ادبی یا رومانتیک اشغال کرده‌اند. بیایید همه آن‌ها را فراموش کنیم، و با خوش‌وقتیِ تمام، غرق…
درباره فیلم‌های کوتاه «قاشق خالی»، «شهروند» و «یک شب»
نوشته: فرید متین
قاشقِ خالی، دهقان محمدی
«قاشقِ خالی» احتمالن می‌خواهد در مسابقه روُدست‌زدن به تماشاگر رتبه خوبی بیاورد و تمامِ تلاشش را هم در این زمینه می‌کند. منتها چیزی که به آن فکر نکرده ــ یا شاید هم کرده و به نتیجه نرسیده، یا رسیده و نخواسته ببیندَش ــ این است که این مسابقه درواقع…
درباره فیلم کوتاه «بچه‌خور» نامزد دریافت جایزه بهترین فیلم از نگاه گروه «هنروتجربه»
نوشته: هادی علی‌پناه
«یه شب می‌بری یه شب می‌بازی؛ قماره دیگه» این دیالوگ شاهرگ فیلمی ست که قطعا می‌توانیم بر فهرست افتخاراتش ــ که همین آخرین موردش نامزدی دریافت جایزه از طرف «هنروتجربه» در جشنواره فیلم کوتاه است ــ عنوان کاسب‌کارترین فیلم سال را هم اضافه کنیم. همین‌قدر سطحی، مبتذل و البته…
